Wandelwol

De buurman staat voor de deur: “Is H. thuis? Ik wou even vragen hoe het lopen ging van de Vierdaagse…”
Ik vertel dat H. weg is om boodschappen te doen en vraag hoe S. zelf heeft gelopen. Hij liep de veertig kilometer. Deze keer voor het eerst samen met zijn sportieve, Roemeense vriendin. Het was haar erg zwaar gevallen. Ze klimt en daalt fluitend lange afstanden door de bergen, maar dit stugge doorwandelen blijkt toch iets heel anders van je spieren te vragen.

We hebben aan de deur een gesprek over spierpijn en blaren, doorprikken en intapen.
“Wat ze nu doen,’ vertelt S. ‘is wol tussen je tenen of om je voet, tegen de blaren.”
“O, ik dacht dat ze dat met vette watten deden.”
“Nee, dat gaat nu met wol. Je kunt van die zakjes kopen voor 12 euro of zo en dat doe je dan in je sokken.” Hij geeft met zijn handen het formaat aan van een kleine pompoen. Zo groot zijn die zakjes ongeveer. Ik moet lachen.
“Kom dan maar even langs volgend jaar, want mijn broer  heeft een hele schapenvacht voor me liggen.”
“Daar hou ik je aan”’
Ik beloof dat ik H. langs zal sturen en S. gaat terug naar z’n vriendin, die met pijnlijke benen op de bank ligt.

Nieuwsgierig typ ik in de zoekbalk van google ‘wandelen, voeten, wol’ in. Bovenaan de zoekresultaten verschijnt De officiële wandelwol website.  ‘Het antidruk-product van WandelWol bestaat uit een hybride melange van 100% schapenwol; zonder chemische toevoegingen of bewerkingen,’ lees ik. Voor een tientje kun je een zakje van 20 gram bestellen.

Ik bel mijn broer om hem te vertellen hoeveel de zak wol waard is, die hij voor me opzij heeft gelegd. Dat had de eigenaar van de schapen niet gedacht. Bij hem blijven de vachten in de schuur liggen omdat verkopen minder opbrengt dan het kost om de beesten te laten scheren.
‘We worden miljonair’, grinnikt m’n broer achterom tegen mijn schoonzus. Ik zeg dat hij zich best mag bedenken en mijn vacht alsnog in kleine zakjes verkopen. Maar dat vind ie niet netjes: beloofd is beloofd, die vacht is voor mij.

Wel jammer dat nou de vierdaagse net voorbij is.
Misschien dat ik toch maar gewoon draden ga spinnen van die wol. Maar voor m’n buurman zal ik een zakje van 20 gram bewaren. Gratis.