Oppassen

Vanaf de bank kijkt Louie ons ondoorgrondelijk aan als we binnenkomen. Jack laat zich pas tien minuten later zien. Op deze twee weldoorvoede bontballen passen we voor dochter E., die een lang weekend naar een vriendin is. Het is geen straf. ’s Morgens en ’s avonds voeren, een beetje knuffelen en/of spelen en de kattenbak schoonhouden. In ruil hebben we twee gratis overnachtingen in Amsterdam.

Vrijdag bezoeken we het Zaans Museum (nooit eerder geweest, en H. komt nog wel uit de Zaan) en nemen we een kijkje bij Loods 5. Die trendy woonwinkel valt een beetje tegen en we gaan vlug door naar de bouwmarkt om een houten schraag te kopen. De vrijdagavond hangen we lekker op de bank, en op zaterdag hebben we een vol programma.

Samen met een vriendin heeft E. een bootje. Geweldig leuk om met je eigen bootje door de wateren van Amsterdam te tuffen, maar in de winter moeten er allerlei dingen gebeuren.
Allereerst zorgen dat ie niet volregent en zinkt. Het aanbrengen van een dekzeil is lastiger dan je zou denken. Als het niet strak genoeg gespannen is, komen er plassen water te staan die uiteindelijk vaak het zeil lostrekken zodat al dat water alsnog in de boot terechtkomt.

Gewapend met onze houten schraag gaan wij dat bootje redden van de ondergang. Mijn voornaamste taak (behalve het super-idee van die schraag) is het aangeven en aanpakken van spullen, terwijl H. balancerend hoost en daarna met het zeil manoeuvreert.

Als de klus klaar is, gaan we opwarmen met koffie en chocoladetaart. En dan fietsen, met de pont naar Amsterdam-Noord, een bezoekje aan het NDSM terrein, in de IJ-hallen rondsjouwen.
We fietsen rond in de Zaanse buurt (blijkbaar het thema van het weekend) en bewonderen de gerenoveerde huizenblokken in de stijl van de Amsterdamse school. Nooit geweten dat hier zulke prachtige gebouwen staan.

We nemen een kijkje bij de Buiksloterdijk, waar H. gewoond heeft, fietsen over de Kamperfoelieweg, waar ik even gewoond heb, en als het al donker begint te worden, melden we ons bij Het Tolhuis om te gaan eten.

’s Avonds wachten Jack en Louie ongeduldig op hun eten. Of ze ook op ons wachten?
Daar laten ze zich niet over uit,
maar aaien mag.