Als ik over het weggetje naar de dijk fiets, word ik ingehaald door een auto die vrolijk naar me toetert. Iemand zwaait naar me en ik zie nog net dat het M. is. Ze draait voor me de parkeerplaats op en stapt uit terwijl ik aankom en mijn fiets op slot zet. Leuk om haar te zien, want voor mijn overstap naar de ochtend werkten we af en toe heel gezellig samen.
Rond de picknicktafel zitten we nog even te praten tot we compleet zijn en de taken voor deze middag worden opgesomd. Wieden in de moestuin, peren dunnen, potten met frambozen- en bessenstruikjes onkruidvrij maken. Ik kies voor het laatste, een klusje waar ik vorige week ook mee bezig was. Het wordt een soloproject, maar dat vind ik best. In de pauze kunnen we wel weer kletsen.
Het is een zomerse dag. Ik zit op een laag krukje tussen de rijen potten waar de struikjes al ruim een half jaar in staan en waar ze om organisatorische redenen nog wel een tijdje in moeten blijven. Het is leuk om de struikjes weer tevoorschijn te zien komen als ik het bloeiende ‘onkruid’ weggehaald heb dat er tussendoor en omheen tot een meter hoog opschiet.
Om kwart over vier ruim ik m’n spullen op. Nog even een praatje met M., nog een paar blauwe bessen eten en dan fiets ik naar huis. Lekker in de koele wind; ik heb het flink warm gekregen van het wieden in de volle zon. Maar het is fijn om mee te werken in de voedselboomgaard, en ik leer er elke week wel iets nieuws. Deze keer heb ik kennisgemaakt met de Franse veldwesp. Au revoir, tot volgende week.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten