zondag 14 december 2025

Lied van de Sybille

Drie mannen met muziekinstrumenten zitten op een ronde bank. Achter hen staat, op een verhoging, een vrouw met een lang, omhoog wijzend zwaard in beide handen
“Hoe laat zullen we bij jullie zijn?”
H. leest hardop het binnenkomende whatsapp bericht voor en we kijken elkaar verbaasd aan. Eh… hadden we voor vandaag iets afgesproken?

Het is zondagmorgen en na een laat ontbijt lopen we nog een beetje te rommelen. Straks zijn we van plan om naar een kerstmarkt in de stad te fietsen. Maar blijkbaar hebben we iets anders te doen. H. weet waar hij moet zoeken, want met onze vrienden D. en A. gaan we een paar keer per jaar naar een concert. Hij checkt z’n email en jawel, we hebben kaartjes voor ‘Lied van de Sibylle’, vandaag, in Zutphen. Dat hadden we niet op de kalender gezet.

Anderhalf uur later zitten we met z’n vieren in de auto. Het kost even tijd om een parkeerplek te vinden en als we naar de Walburgiskerk lopen, moeten we over een drukke kerstmarkt, zodat we maar nét op tijd zijn voor het concert. De kerk is stampvol, maar we vinden zowaar nog vier plaatsen naast elkaar, helemaal achterin.

Het lied van de Sibylle is een mix van muzikale tradities uit verschillende culturen in middeleeuws Spanje. Vijf zangeressen en drie muzikanten uit het Amsterdams Andalusisch Orkest spelen en zingen onversterkt. De akoestiek in de enorme kerk draagt de muziek tot in de hoeken.
In het tekstboekje dat we uitgereikt krijgen probeer ik mee te lezen. Dat lukt maar gedeeltelijk, want sommige teksten zijn in het Grieks of Arabisch. Wel staan overal vertalingen naast. Het zijn sombere en gewelddadige teksten over het einde der tijden, over vuur, donder en ellende en opgedroogde rivieren. 

Maar als je alleen maar met je ogen dicht luistert, klinken de ijle stemmen soms als engelengezang. Soms ook helemaal niet, als ze wringende dissonanten zingen met daaronder de lang aangehouden tonen van de traditionele instrumenten en soms ineens alarmerend getrommel.
Het is jammer dat we zo ver achterin zitten. Zo hou ik een gevoel van afstand, ook omdat alle stemmen vrij hoog zijn en ik diepe, ronde klanken mis. Het is in elk geval een bijzondere ervaring, dit concert. We hebben er geen spijt van dat we ervoor naar Zutphen gereden zijn.

Op de terugweg ziet D. op zijn telefoon dat van ditzelfde concert een extra uitvoering is ingelast. Volgende week, in de Vereeniging in Nijmegen. Op fietsafstand. 
Sja, als je alles van tevoren weet … 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Lied van de Sybille

“Hoe laat zullen we bij jullie zijn?” H. leest hardop het binnenkomende whatsapp bericht voor en we kijken elkaar verbaasd aan. Eh… hadden w...