Kerstmannen

Als ik mocht kiezen tussen de Kerstman en Sinterklaas zou ik zonder met m’n ogen te knipperen voor de laatste kiezen. De Kerstman is een commercieel verzinsel, uitgevonden door de frisdrankgigant Coca Cola. Sinterklaas komt voort uit een legende over vrijgevigheid.

Mij is met de paplepel ingegoten dat Kerst het feest is, waarmee we de geboorte vieren van Christus. Daar hoort het kerstverhaal bij, met herders en Engeltjes, en geen dikke man in een rood pak die met een slee door de lucht getrokken wordt door een stel rendieren. Niet dat we elkaar nou ieder jaar dat verhaal vertellen of elke kerst naar de kerk gaan, maar toch. Kerst vieren met cadeautjes onder de boom klopt voor mijn gevoel niet.

Toch kunnen we niet om de Kerstman heen. Zo weinig Klazen als ik dit jaar in mijn omgeving ben tegengekomen, zo alom tegenwoordig is de Kerstman. Bij een dagje winkelen in de stad zagen we niet alleen kerstmannen  in etalages en reclame-uitdelende studenten met witgerande, rode mutsen. We kwamen ook de Kerstman zelf tegen, zingend en ‘hohoho’ lachend vanaf een koets met een prachtig zwart paard ervoor (geen rendieren). Hij maakte gemoedelijke grapjes tegen voorbijgangers, vooral kinderen, en je hoorde hem vanaf grote afstand nog zingen. Ik vond het wel sfeervol.

Vandaag is het winkelzondag. Samen met mijn dochter fiets ik even naar het dorp om een vergeten boodschapje te halen. Onderweg zien we verschillende mensen in rode pakken en met kerstmutsen op hun hoofd. Ze lopen in groepjes en hebben rugnummers. Een kerstmannenloop?

In het winkelcentrum aangekomen, moeten we afstappen vanwege de drukte. Op het plein staat een podium en daarvoor, in een ruimte die door hekken is afgezet, staat een grote groep kerstmannen en –vrouwen. Vanaf het hoge podium spreekt en opperkerstman de groep toe, versterkt door een microfoon. Het is een enthousiast verhaal, waar we niet echt naar luisteren omdat we intussen een gesprek proberen af te maken. Als we na onze boodschap bij hetzelfde plein terug komen, is het nog drukker geworden. Er staat nu een andere Kerstman achter de microfoon, die de “Hebben-we-er-allemaal-zin-in?” act doet, met het onvermijdelijke vervolg: “Ik hoor jullie niet!”

Ja, de kerstpersonen hebben er zin in. Ze doen allemaal mee met de warming up en tien minuten later vertrekken ze voor een rondje (hard?)lopen. Wij gaan nog even bij Blokker naar binnen en daarna fietsen we naar huis. Onderweg zien we overal groepjes mensen in rode pakken met witte randjes en met rugnummers. Erg hard lopen ze niet, maar het ziet er wel gezellig uit. Waarschijnlijk lopen ze voor een goed doel. Tegen zulke kerstmannen heb ik geen enkel bezwaar. 

Maar die dikke Cola-reclameman met z’n cadeautjes komt er bij ons niet in. 

* s'Avonds lees ik op internet dat met de Santarun (3 km) inderdaad geld werd ingezameld voor goede doelen, namelijk de voedselbank en Stichting Perspectief. Er werd 2500 euro opgehaald.