Elke seconde een voetbalveld

Gisteren regende het de hele dag, maar vandaag is het beter weer. Gelukkig, want we moeten even Nijmegen in om wat dingen te halen. Onze eerste stop is bij de computerwinkel Paradigit, waar H. voor een nieuwe router wil kijken. We worden geholpen door een opgewekte man en de keus is al snel gemaakt. Bij het afrekenen vraagt hij of H. het oké vindt om de bon per email te krijgen.  Terwijl hij de kassa bedient, vertelt hij dat het zes voetbalvelden bosgebied per jaar scheelt nu de hele winkelketen de papieren bon vervangt door een mailtje.
‘Zes voetbalvelden, ’ zeg ik verbaasd. ‘Wat veel! Daar is die ene boom niks bij die we tot nu toe met onze zonnepanelen hebben bespaard…’
Meneer Paradigit overhandigt H. zijn aankoop en zegt: ‘En dát is dan weer zes seconden in de vleesproductie.’
‘Zes seconden wat?’ vraag ik en hij legt uit dat voor de productie van vlees elke seconde een voetbalveld aan bomen sneuvelt. ‘De soja die ze verbouwen voor het voederen van de dieren neemt heel veel grond in beslag en daar rooien ze dan die bomen voor.’
Na deze sombere boodschap wenst hij ons in één adem een prettig weekend en we lopen de winkel uit.
‘Ze hebben vast deze week een informatiedag over het milieu gehad,’ denk ik hardop als we weer buiten zijn. ‘Maar als je het op deze manier vertelt, word je er vooral moedeloos van. Elke seconde een voetbalveld… daar valt niet tegenop te besparen.’
We lopen een stukje zwijgend door.
Dan komt ineens heel even de zon door de wolken en ik bedenk dat onze zonnepanelen dan misschien een druppel op een gloeiende plaat zijn, maar dit fletse winterzonnetje brengt ons toch alvast elke dag een paar dubbeltjes op. En wacht maar tot het voorjaar wordt! Als de zon serieus gaat schijnen, gaat de meter teruglopen. Onze ecologische voetstap wordt dit jaar kleiner dan ooit.
Dat is wat we zelf kunnen doen, en voor de voetbalvelden vol bomen moeten ze op de klimaattop in Parijs maar met oplossingen komen.