Vaak doen we op zaterdag met z’n tweeën boodschappen. En bijna even vaak word ik onderweg een beetje ongeduldig, want H. slaat in geen van de beide supermarkten die we door lopen ook maar een gangpad over. Hij neemt alle tijd voor de wekelijkse boodschappen en vindt het een relaxed klusje.
Ik heb altijd wat meer haast, want ik weet wel leukere dingen te doen. Daarom sla ik ook regelmatig over om alvast wat andere zaterdagse rotklusjes te doen (wc’s schoonmaken, stofzuigen). Maar het nadeel daarvan is, dat H. dan onveranderlijk met te veel van allerlei bederfelijke zaken thuiskomt: “Twíntig trostomaten?? Hoe moeten we die op krijgen?”
“O, dat lukt best.”
“En zo’n grote bak nectarines… die worden altijd allemaal tegelijk rijp en dan moeten ze snel op.”
“Lekker, toch!”
Het gevolg is dat na twee weken de tomaten zo zacht zijn dat er een grote pan tomatensoep gemaakt moet worden (geen ramp, kan in de vriezer) en dat drie van de acht nectarines regelrecht de compostbak in kunnen.
Ik heb er een hekel aan om eten weg te gooien en daarom loop ik de meeste zaterdagen als een politieagent naast de winkelwagen:
“Nee, neem nou geen bietjes mee, want we hebben nog veel te veel andere groenten die eerst op moeten.”
“Twee komkommers voor de prijs van één? Maar er ligt nog een komkommer van vorige week!”
Zo hou ik de verspilling binnen de perken, al lukt het lang niet altijd om H. in zijn enthousiasme te stoppen.
Maar tegen de aankoop van flessen of zelfs hele dozen wijn heb ik eigenlijk nooit bezwaar. En dat is niet waarom je misschien denkt… wijn kun je gewoon heel lang bewaren!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten