zaterdag 2 november 2019

Een naafdynamo met een shimanostekkertje


Om half acht ’s avonds heb ik een afspraak hier in het centrum. Zonder er bij na te denken pak ik m’n fiets, maar als ik die de schuurdeur uit rij weet ik het weer: m’n licht doet het niet. Ik had het eerder deze week al gezien en bedacht dat ik daar in het weekend naar moest kijken. Niet aan deze afspraak gedacht. Ik loop vlug terug naar binnen om een zaklampje te zoeken en die hou ik voor me uit, zodat ik in m’n donkere kleren niet onzichtbaar ben. Als ik terug ben, plak ik een briefje op de koelkast: FIETSLAMPJE!

Zaterdagmorgen ga ik naar de fietsenwinkel om een nieuw lampje te halen. Het oude lampje heb ik mee als voorbeeld, maar de fietsenman vertelt me dat het niet kapot is. “Heb je een naafdynamo?” vraagt hij, “dan moet je even het stekkertje loshalen. Er zit waarschijnlijk wat roest op waardoor ie geen contact maakt. Dat moet je er even afschuren of krabben met een schroevendraaiertje of zo.” Ik bedank hem en neem m’n lampje weer mee naar huis.

Daar tik ik op internet ‘naafdynamo’ in en bekijk waar ik dat stekkertje moet zoeken. Ik zet m’n fiets ondersteboven om er beter bij te kunnen en hoewel ik geen roest zie, ga ik met een klein stukje schuurpapier aan de slag. Lampje weer in de koplamp, aan het wiel draaien …. Niks. Ik bestudeer de lamp en de draadjes die er heen lopen, maar ook als ik nóg een keer het denkbeeldige roest in het stekkertje heb weggepoetst en het lampje zorgvuldig op z’n plek heb geduwd, gaat er geen lichtje branden. (En ja, het aan/uit knopje heb ik ook gecontroleerd). 

Ik weet het niet meer en vraag H. of hij iets ziet wat ik niet gezien heb. Hij doet nog eens dezelfde dingen die ik had gedaan en dat helpt allemaal niks. Er zit niets anders op dan terug te gaan naar de fietsenwinkel. Er staat een hele verzameling te repareren fietsen achter de werkplaats, maar de fietsenmaker is zo vriendelijk om meteen te kijken wat er mis is. Stekkertje controleren, lampje controleren … en dan haalt ie een lange ijzeren pin met een haakje tevoorschijn waarmee hij iets doet in het binnenste van de koplamp. “Wil je het wiel even optillen?” vraagt hij en laat het draaien. En kijk, er is licht.

Hij hoeft er niets voor te hebben, zegt ie, maar ik geef hem toch vijf euro, want hij heeft zijn kostbare tijd aan mijn fiets besteed. Blij rij ik weer naar huis; mijn fiets is weer veilig en winterklaar. En al is het me niet gelukt om de lamp zelf te fixen, ik heb vanmiddag een heleboel geleerd: -hoe ik m’n koplamp los moet maken, en dat een naafdynamo een shimanostekkertje heeft en dat daar contactpuntjes in zitten die kunnen roesten. Als ik weer een niet-werkende koplamp tegen kom, is het heel goed mogelijk dat ik die zó weer aan de praat heb.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Luxe etentje

Als cadeau gaan we uit eten in een sterrenrestaurant. Het  is een dubbel verjaardagscadeau: H. en dochter E. zijn allebei in maart jarig en ...