Waarom liggen overal zwarte kruimeltjes?

Geel met zwart is de trein. Met achter de gestroomlijnde locomotief twee lange wagons. Eerst een met luxe coupés voor passagiers; achter de getinte ramen zit een man in een duur pak, een vrouw die haar glas heft. Verder naar achteren zijn wat slaapcoupés. Daarachter een wagon voor goederenvervoer. Niet zómaar goederen: een gedeelte is beveiligd voor geldtransport.

Het is een mooie elektrische legotrein, maar al heel lang speelt er niemand meer mee. Een paar jaar geleden hebben we hem afgestoft en in elkaar gezet met het idee hem op Marktplaats te zetten. Maar het kwam er niet van. Nu pak ik dat project weer op. Ik controleer alle onderdelen en op een paar kleine details na is alles compleet.

Samen met zoon J. leg ik de rails aan elkaar en zet alles klaar voor een serie foto’s. Maar waarom liggen overal zwarte kruimeltjes? Ze blijken afkomstig van het snoertje dat de trafo met de rails moet verbinden. Het is zo gaar als een klontje en valt uit elkaar. Op verschillende plaatsen liggen de elektriciteitsdraden bloot. Ai!!

Op internet ga ik op zoek naar zo’n los snoertje. Het blijkt 30 euro te kosten. Ik twijfel. Eerst eens kijken of er iets te fixen valt.
Die avond strip ik de draden en wikkel er zorgvuldig isolatietape omheen. Het is een geduldwerkje, maar als het klaar is, ziet het er netjes en veilig uit. Tevreden leg ik de rails nog eens neer, de trein erop, snoeren eraan en … niets.
We controleren alle contactpunten, zien het lampje van het bedieningspaneeltje branden, maar de trein rijdt niet.
En nu?Het is een prachtige trein, maar als hij het niet doet, is ie onverkoopbaar. Ik weet het even niet. Ik stop alles netjes terug in de doos en die gaat ergens achterin een kast. Tot zich een oplossing aandient.
Of niet.