Kerstsfeer

Als het aan mijn huisgenoten lag, was er zelfs tijdens de kerstdagen nergens in huis een kersttak, kaarsje of ander sfeerdingetje te vinden. Maar ik heb juist in deze donkere maand ernstig de behoefte om het huis te versieren. Dus fiets ik op zaterdag door de regen naar het winkelcentrum. Ik heb in een la een bloemenbon gevonden die daar al een tijd ligt en daarmee wil ik een leuk kerststukje kopen. 

Ik dwaal door de bloemenwinkel en bekijk wat er staat. Veel van de kerststukjes vind ik niet mooi.  Sprieterig, of met veel glim- en glitter en weinig groen. Eén stuk dat ik wel mooi vindt, kost bijna vijftig euro. Dat vind ik een beetje te veel van het goede. Ik maak een foto van een grote, glazen vaas waar wat takken en een amaryllis in gestoken zijn. Dat kan ik zelf ook.

Uiteindelijk vind ik een stukje dat ik mooi vind en dat bijna dertig euro kost. Een tientje bijbetalen en dan voelt het toch als een koopje. Alleen blijkt mijn overtuiging dat dit een fleurop-winkel is niet te kloppen. Ze nemen de bon niet aan. Ik aarzel even, maar koop het dan toch.

Weer thuis zet ik het kerststuk midden op de grote tafel, waar ik verder alles weghaal wat zich er al wonend heeft opgestapeld. Dan zet ik de driedelige nepkerstboom in elkaar en begin aan de klus om de lampjes te ontwarren en mooi over de boom te verdelen. H. zit op de bank op z’n iPad te scrollen en steekt natuurlijk geen vinger uit. Voor hem hoeft het allemaal niet.

Op zo’n donkere dag als vandaag zijn de lichtjes in de boom de hele dag duidelijk te zien. Maar als ik tegen de avond met een boek in een hoekje zit, vind ik het echt knus zo. De boom, kaarsen op tafel en in een hoekje een grote, glazen vaas met kersttakken en nog meer lichtjes. En H. mag dan nog zo onverschillig zijn over deze zaken; als hij na een klusje buiten de kamer in komt, kijkt hij even rond en geeft toe dat het er toch wel heel gezellig uitziet.