Een natte Brooklyn Bridge

Deze dag is nog grijzer dan gisteren. Het regent stevig en al op de hoek heb ik natte voeten. Ik twijfel, maar besluit toch over de Brooklyn Bridge te gaan lopen. Een spectaculaire brug die al in 1875 is gebouwd. Een gids vertelde dat het toen de langste brug ooit was en dat niemand er over durfde. Tot ze er zes olifanten over lieten lopen om te laten zien dat de brug veilig was. Nu raast er een constante stroom verkeer over. Het gedeelte voor voetgangers en fietsers is verhoogd, zodat je de auto’s onder je ziet rijden, aan beide kanten. Ik loop over houten planken en als ik tussen de spleten door kijk of daar ook auto’s rijden zie ik water in de diepte. Ineens kan ik me voorstellen waarom de New Yorkers in het begin niet over de brug durfden.

In 25 minuten wandel ik de brug over naar Brooklyn. De regen valt gestadig en de wind probeert mijn paraplu binnenstebuiten te keren. Brooklyn zou een mooie, prettige wijk moeten zijn, maar vandaag is het voornamelijk nat. Ik schuil een tijdje in een Starbucks (die vind je op bijna elke hoek) en wandel dan terug. Deze kant op heb je een geweldig uitzicht op de beroemde skyline, waarvan de bovenkant vandaag schuilgaat in grijze wolken. Somber, maar ook wel een mooi plaatje.
Ik neem de subway naar Bleeckerstreet. Daar zijn we langs gereden met de tourbus en het zag er leuk uit. Ik vind er de kleine winkeltjes waar ik op gehoopt had en koop kleine souvenirtjes voor het thuisfront. Tot mijn tevredenheid vind ik hetzelfde t-shirt dat ik gisteren voor 25 dollar op Times Square zag hier terug voor 10. Zwart met een subway-kaart van New York. Hebbes.
Weer de metro in en nu ga ik eindelijk mijn voeten afdrogen en een plekje zoeken in de warme, drukke keuken van m’n hostel. Straks weer op pad om te eten, maar eerst een verhaaltje.