Kleinschalig feestje

Om kwart voor twee gaat de telefoon. M’n neef staat op het station in Nijmegen en ik heb beloofd hem op te halen. Een kwartiertje later stapt ie in. Drie zoenen: gefeliciteerd! We gaan m’n verjaardag vieren vandaag. Het wordt een bijzonder, piepklein feestje, want M. is vandaag de enige gast.

Twee weken geleden plaatste ik een open uitnodiging in de neven- en nichtengroep op facebook. Verschillende mensen vonden het een leuk idee, maar … vakantie, werk, afspraken. Juni is een drukke maand. Alleen M. schreef meteen dat hij de uitdaging wel aan wilde gaan; “dat wil zeggen de reis-uitdaging, als niet-automobilist.”
De neven- en nichtengroep is best groot. Mijn moeder kwam uit een gezin van negen. Als kind zag ik een aantal van hen regelmatig, maar dat is lang geleden. Via de facebookgroep is er sinds een paar jaar weer contact en in 2016 hadden we zowaar een reünie. Daar sprak ik mijn neef M., die ik me van vroeger herinnerde als baby en van wie ik eigenlijk alleen maar wist van welke tante en oom hij “er eentje was” en dat hij ooit een zwaar auto-ongeluk had overleefd. En nu komt ie dus op mijn verjaardag.

Een feestje met één gast doet me denken aan een verhaal van Toon Tellegen. Maar waar de dieren in zijn verhalen ongemakkelijk bij elkaar zitten, hoef ik me met M. geen moment af te vragen waar we het eens over zullen hebben. Hij heeft zóveel te vertellen, dat ik hem na een uur onderbreek om hem te herinneren aan de afspraak dat we zouden gaan roeien: een VIP-rondleiding door de Beuningse vaarten.

Praten kan in een boot ook. Dat doen we. En we stoppen regelmatig voor een foto, want M. is een enthousiast fotograaf. Voor hem is dit een onbekende wereld en ik vind het leuk om alles te laten zien. De fuut die onderduikt en op een heel andere plek weer boven komt, de zwaan die koninklijk dichterbij komt voor een portretfoto, de meerkoet met een jonkie dat pas net uit z’n ei is, en alle mooie bruggetjes en eilandjes.

Als we terugkomen, is het al tegen vijven. H. heeft beloofd om voor ons te koken en terwijl wij kijken of de foto’s goed gelukt zijn, gaat hij aan de slag met pizzadeeg. We eten met z’n vieren, want zoon J. is ook thuis. Lekkere pizza, lekkere tiramisu en een kop koffie toe. En ineens moeten we ons haasten voor de trein van 8.43 u. Ik breng m’n neef weer naar het station. In de auto terug zit ik te glimlachen. Toen ik een open uitnodiging deed voor een verjaardagsfeestje, had ik me een ander resultaat voorgesteld. Maar deze middag op het water was helemaal oké!