Streetfood

Als tijd geld was, waren deze notenballetjes onbetaalbaar. 
En dat zijn ze ook, maar wat mij betreft om andere redenen. Ik vind het namelijk geweldig leuk om zoiets lekkers te maken van noten die letterlijk van de straat geraapt zijn.

Op weg van m’n werk naar huis kom ik langs twee grote beuken die langs een parallelweggetje staan. In het najaar liggen de stoep en het pleintje ernaast vol beukennootjes. Ik kan het niet laten om even van m’n scooter af te stappen en een paar handenvol van de driehoekige nootjes te verzamelen. Na twee weken heb ik er aardig wat bij elkaar in een mandje.

Op dezelfde manier verzamel ik walnoten. Steeds als ik naar het dorp fiets, kom ik langs een boom, waaronder altijd wel wat noten te vinden zijn. Op een stormachtige dag fiets ik speciaal langs een pad waar ik nóg zo’n boom weet te staan. Altijd prijs.

En dan is er nog de Turkse hazelaar naast de school op de hoek. Geen kind op die school weet dat de nootjes waar het pad langs het schoolplein mee bezaaid ligt, eetbaar zijn. Waarschijnlijk weten de meeste juffen het ook niet.

Op een zonnige middag zit ik op mijn terras noten te kraken. Walnoten gaan het snelst. De beukennootjes gaan makkelijk uit hun jasje, maar omdat ze zo klein zijn, is het pellen nogal bewerkelijk. De hazelnoten zijn zó hard, dat ik ze met de notenkraker niet kapot krijg. Ik lees ergens de tip om ze in een theedoek te doen en er met een hamer op te slaan. Dat probeer ik.
De eerste keer sla ik te hard; als ik de theedoek opensla zijn de noten helemaal aan gort. Na een paar keer proberen weet ik hoe ik het moet aanpakken. Niet teveel tegelijk, niet twee keer op dezelfde plek slaan en ook niet te hard.

Ik ben misschien wel twee uur bezig. Dan heb ik niet alleen de 180 gram noten gepeld die ik nodig heb, maar ik heb ook ‘de zon in m’n gezicht’, een shot vitamine D en een relaxed gevoel.

Er moeten natuurlijk nog wel wat ingrediënten bij, maar de noten vormen toch de hoofdmoot van de notenballetjes die ik nu maak. Na 20 minuten in de oven verspreiden ze een heerlijke geur en een tijdje later zitten we te genieten van dit onbetaalbare voedsel van de straat.