“Wat wil je doen met je verjaardag?” vroeg ik hem een tijdje geleden en hij zei dat ie in elk geval eten wilde bestellen.
Ja, meestal gaan we met verjaardagen uit eten, dus bestellen is op dit moment een logische optie.
En hij ging bellen met zijn zus of ze ondanks de corona langs wilde komen.
Dat wilde ze, maar dan wel volgens de anderhalve-meter-regels. Geen probleem, we hebben een tafel van twee meter lang, dus die is wel corona-proof in te richten.
Hoewel onze smaken zeer verschillen, is er een maaltijd waar iedereen blij van wordt: sushi.
Ik zit aan het hoofd van de tafel tegenover mijn dochter, twee meter van me af. We zwaaien naar elkaar en ik roep in school-Engels: Can you pass the salt, please?
Dan toosten we met een glaasje sake op de jarige en eten bijna alles op. Er blijft net genoeg over voor een na-de-verjaardag-lunch van J.
Voor de avond heeft hij een aangepast corona-programma bedacht.
We spelen een teken-en-raad-spel waarbij iedereen op z’n eigen telefoon tekenopdrachtjes krijgt, die daarna op een groter scherm (de teevee) te zien zijn. Nu moeten we raden wat alles voorstelt en zijn er punten te halen.
Het is een hilarisch spel waarbij veel gelachen wordt. En ondanks de afstand die we met E. bewaren, voelt het heel erg samen.
Tegen tienen vertrekt ze weer naar Amsterdam.
Geen omhelzing, geen zoen. Ze loopt met haar spulletjes de deur uit en we zwaaien haar na.
“Vonden jullie het leuk?” vraagt de jarige overbodig en wij knikken heel hard. Het was een hele gezellige verjaardag!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten