Op zo’n zonnige herfstdag als vandaag vergeet ik dat mijn favoriete seizoen de lente is. Als ik met een fietsrondje mijn streefaantal kilometers van de week rond maak, kies ik een andere richting dan meestal. En op een kleine vijf kilometer van huis sla ik af naar een netwerk van smalle fiets- en wandelpaden ik bijna nooit kom. Ik neem op goed geluk afslagen en rij om een meertje heen waar langs verschillende vissers zitten.
Twee mannen hebben een tentje opgezet en zitten daar relaxed naast met hun hengel. Er staan nog meer hengels uit; dit is geen uurtje vissen, dit is een serieuze dagbesteding! Verderop groeten een paar andere, minder geconcentreerde vissers me vriendelijk.
Aan de overkant van het water huppelt een enorme, langharige hond vrolijk voor z’n baasje uit. Het is al minstens de vijftiende hondenbaas die ik tegenkom. Deze mooie dag lokt iedereen naar buiten, met of zonder hond.
Even weet ik op deze wirwar van paadjes niet meer waar ik ben, maar dan zie ik de kudde schapen weer waar ik van de bekende weg afsloeg. Onder het viaduct door, de heuvel op en als ik naar beneden roets, ruik ik dat hier sloten uitgebaggerd zijn. Twee kraaien kijken me brutaal aan vanaf een stinkende hoop natte modder met riet. Ze vinden er blijkbaar iets lekkers.
Vlakbij huis zie ik langs de weg een piepklein stalletje met zakken noten en bakjes waar iets roods in zit. Nieuwsgierig stop ik om te kijken. Het zijn kleine sierappeltjes. Nee, dat vind ik niet interessant. Veel leuker was de kraam met appels en stoofperen waar ik eerder deze week langs kwam. Goedkope, rommelige appeltjes die heel geschikt zijn om sap van te maken.
En dat is precies wat we vroeg in de avond doen. Met op de
achtergrond het geluid van CNN reporters, die na vijf dagen van stemmen
tellen en rekenen eindelijk met zekerheid verklaard hebben dat de nieuwe
president van Amerika niet Donald Trump heet, maar Joe Biden. Ik geloof
dat dit jaar de herfst echt mijn lievelingsseizoen is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten