Inspirerende Tuinen

Op zondagmorgen om half tien zitten we op de fiets. We gaan naar de Tuinen van Appeltern waar we hebben gereserveerd voor het tijdslot tussen tien en half elf. Netjes op tijd melden we ons bij de kassa in de ruime hal. Er is verder niemand en in de Tuinen is het ook nog erg rustig. Misschien is het te vroeg op de dag, of te vroeg in het seizoen voor meer drukte.

De vorige keer dat we hier waren was het eind mei; de natuur is dan al veel verder. Het betekent dat er nu minder kleur is in de vele borders en voorbeeldtuinen, maar het betekent ook dat veel bomen wolken witte en lichtroze bloesem dragen. Struiken beginnen net in blad te komen, wat de mooiste tinten groen oplevert en van die ontroerende nieuwe blaadjes, slap nog, als de jonge sla uit een gedicht van Rutger Kopland.

We zijn hier al heel wat keren geweest, maar ontdekken vandaag een stukje tuin vlak bij de ingang waar we tot nu toe altijd voorbij gelopen zijn. Er staan grillige brokken steen, strak gesnoeide hagen in ronde vormen, waaruit ineens een bonsai-achtige boom tevoorschijn komt. Verwonderd vragen we ons af waarom we hier nooit eerder hebben rondgekeken.

Vandaag gaan we ook eens naar het gedeelte dat vooral gericht is op gezinnen met kinderen. Overal staan speeltoestellen, traditionele klimrekken en schommels, maar ook een kromme boomstam waar een wipwap van is gemaakt en spannende hutten, klimwandjes, klauterparcoursen. Ergens is een reeks simpele fitness-toestellen neergezet, bordjes met gebruiksaanwijzingen erbij.

We proberen ze allemaal uit en dan doet H. nog even de trampoline en ik de schommel. Leuker dan we gedacht hadden, dit speelveld. De wildernis waar we vorige zomer erg blij van werden is nog steeds mooi, maar zal over een maand wilder, groener en mooier zijn. We struinen door voorbeeldtuinen die we al kennen, maar die er in dit seizoen toch weer anders uitzien.

Op een bankje eten we wat. Een paar maanden geleden waren we op zoek naar een mooi, klein bankje, maar we vonden niks dat én het goede formaat én de goede kleur had en dat we allebei mooi vonden. Tenslotte besloten we om het oude bankje van kunststof dat vaal en vlekkerig was geworden nog een kans te geven. Fris geschilderd kan het weer een tijd mee. Maar hier staat het bankje dat perfect in onze tuin zou passen. Op internet vinden we het terug en het is verschrikkelijk duur. Maar zó leuk.

Ik weet ineens wat ik dit jaar voor ’n verjaardag ga vragen.
Altijd inspirerend, een bezoek aan de Tuinen van Appeltern