Al vanaf februari staan in de achtertuin twee moestuinbakken te wachten op een rijk groeiend en bloeiend assortiment groente en/of kruiden. Hm, het gaat nog niet helemaal zoals ik het me had voorgesteld…
De eerste actie was om in één van de bakken daslook en veldsla te zetten. Deze kwamen al vroeg op willekeurige plekken in de tuin op en voordat ze overgroeid zouden worden door allerlei vaste planten er omheen, verplaatste ik voorzichtig de kleine plantjes naar de bak. Dat werkte goed. Intussen kunnen we van allebei af en toe een portie knippen om door een gemengde salade te doen.
Zodra het volgens de verpakking mocht, zaaide ik een rij peterselie en een rij stengel-ui. De fijne zaadjes van de ui waaiden de bak door, maar de peterselie kwam in een redelijk nette rij op. Helaas bleken de kiemplantjes erg lekker voor een onbekende gast. Ze verdwenen geleidelijk, op twee na.
Een tijdje later mocht de spinazie gezaaid, gelijk met een rijtje sla en daarna stamslabonen. Vooral van de bonen verwachtte ik veel, want bonen en peulen zijn meestal makkelijke groeiers. Maar juist de bonen deden vrijwel niets, terwijl de spinazie nu echt op spinazie begint te lijken en de sla hoopvolle miniplantjes laat zien.
Bij het tuincentrum kochten we een peterselieplant en wat slaplantjes om het toch wat te laten lijken en ergens midden in een van de bakken kwam zomaar iets op wat een courgette, een pompoen of een komkommerplant moet zijn. Afgelopen nacht heeft een slak er de eerste voorzichtige hapjes van geproefd en ik probeer zijn vrienden af te schrikken met scherpe scherven.
Dat is de situatie van onze moestuinbakken begin mei. Het is nog niet om heel hard over te juichen, maar er kan nog van alles gebeuren. Bijvoorbeeld dat de bonen die ik nu onder beschermde omstandigheden opkweek straks in de bak alsnog een welige oogst opleveren. We blijven hopen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten