Mini-reünie in Den Bosch

Ik ben net in de stationshal van Den Bosch aangekomen als ik een appje krijg: Wij wachten op het stationsplein. Tot zo 😊

Het stationsplein… even kijken: dat is gewoon rechtdoor en dan de roltrap af. Halverwege de trap hoor ik ze. Mijn benen zijn herkend en beneden omhelzen we elkaar lachend. Vier vriendinnen die lang geleden samen een opleiding deden en altijd samen optrokken. Daarna verloren we elkaar jaren uit het oog, vonden elkaar via Facebook terug en hebben nu jaarlijks onze eigen mini-reünie.

We kennen het verhaal van de lange rijen voor de Echte-Bossche-Bollen-Bakker Jan de Groot. Maar als we daar op weg naar het centrum langs komen, zien we dat we gewoon binnen een tafeltje kunnen uitzoeken. Koffie, drie keer een Bossche Bol en één voorzichtiger gebakje. Een goed begin van een dag waarin we elkaar van de hak op de tak van alles te vertellen hebben.
‘Om tien voor twaalf moeten we ons melden op de Molenstraat,’ zegt H. Ze heeft kaartjes geregeld voor een vaartocht op de Binnendieze.

We sluiten ons mooi op tijd aan bij een groep wachtende mensen. Na een tijdje wordt iedereen die gereserveerd heeft bij naam opgeroepen. Het duurt even voor iedereen de smalle stenen trap naar de boten af is. Er is een bedaard liftstoeltje voor wie te slecht ter been is. Maar als de twee boten vol zijn, staan wij nog boven. Hè?

H. laat haar tickets zien en we moeten dertig meter verderop zijn. Daar zien we ook een groepje mensen bij een bordje ‘Wandel- en vaarroutes.’
‘Is het een wandelroute?’ vragen we verbaasd.
Een man in uniform knikt en vertelt dat we een mooie wandeling van zo’n vijf kwartier voor de boeg hebben. We hadden ons op een vaartocht verheugd maar oké, we schikken ons. Alleen H. heft wanhopig haar armen in de lucht: ‘Hoe kán dat nou? Ik had zó goed gekeken bij het reserveren!’
De wandeling gaat door een paar smalle steegjes en de gids vertelt al lopend het een en ander dat we bijna niet kunnen horen. Hm.

Dan haalt hij een sleutel tevoorschijn om een poortje te openen. We moeten een trap af en daar… ligt een boot. Lachend laat hij ons instappen. ‘Sorry, ik kon het niet laten!’ zegt hij tegen H., die meteen een stuk minder bedrukt kijkt. Het wordt een leuke vaartocht onder de gewelven van Den Bosch. Met veel historische informatie en een ‘tocht door de hel en de hemel’ als toetje.

De verdere dag wandelen we om en door de stad, pikken een klein stukje Jazz-dag mee, drinken nog ergens wat en zoeken een restaurantje. Zo’n dag is snel om. Vroeg in de avond nemen we weer afscheid op het station. We hebben elkaar veel verteld en ook veel nog niet. Volgend jaar weer! We verheugen ons er nu al op.