Terwijl de media in coronatijd overliepen van de ideeën en initiatieven tegen de verveling, maakten mijn collega’s en ik overuren. Een aantal luistertijdschriften die we maken, kan niet op de gewone manier worden opgenomen, met een studiotechnicus, twee voorlezers en een regisseur. Dus verzinnen we allerlei creatieve oplossingen om het anders te doen. En nieuwe manieren uitproberen kost extra tijd. Niks verveling!
Maar deze week zag ik mijn kans schoon. Twee deadlines achter de rug en even geen tijdsdruk.
Van helemaal niks doen word ik niet zo blij, dus ik heb bedacht dat ik nu eindelijk maar eens het foto-kookboek ga samenstellen dat ik al een tijd van plan ben. Ik heb van een stuk of 30 favoriete gerechten foto’s verzameld. Gemaakt tijdens en na het koken/bakken. Die zoek ik nu bij elkaar met de recepten. Met een programma om fotoboeken samen te stellen, maak ik op elke bladzijde een collage van foto’s en de tekst van het recept.
Op maandag ga ik fanatiek aan de slag. Op dinsdagmorgen belt mijn baas waarom ik niet verschijn in de teams-vergadering.
“Ik heb vakantie.”
“O, natuurlijk! Dat was ik vergeten.”
Ja, dat krijg je als iedereen thuis werkt. Dan valt het niet op als iemand afwezig is. Ik laat m’n collega’s lekker vergaderen en ga nog even verder met m’n fotoboek. Maar het weer is veel te zomers om de hele dag binnen te zitten. Ik fiets een stuk, ik ga een uurtje onkruid trekken en ’s avonds bak ik een cake.
Op woensdag ben ik jarig. Ik maak het fotoboek af en word dan door mijn zoon geroepen om te komen lunchen. Hij heeft broodjes in de oven gezet, zet koffie en heeft zelfs kaas voor me op tafel gezet (hij haat kaas). Op mijn telefoon staan een heleboel felicitaties en lieve berichtjes. Op tafel ligt het kadootje van mijn collega’s dat gisteren bezorgd is. ’s Avonds laten we eten bezorgen en zitten tot laat buiten met een glaasje bubbels.
Van mijn dochter kreeg ik het boek “Tuinieren voor de geest.” Het is geschreven door een psychologe en gaat over ‘hoe tuinieren onze innerlijke wereld beïnvloedt’. Steeds als ik er een stukje in lees, krijg ik zo’n zin om in de tuin bezig te gaan, dat het lezen niet erg opschiet.
Mijn weekje vakantie is bijna om. Morgen vier ik m’n verjaardag klein en coronaproof. En over een week krijg ik met de post nog een nagekomen, zelf verzorgd kadootje: mijn eigen kookboek.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten