Klerendag

“Ik heb van mijn vriendin kleren gekregen, maar hou een heleboel over. Ik dacht dat jij wel eens kleding inzamelde voor een familie hier in de buurt (…)” Dat appte mijn ex-buurvrouw L. vlak voor ik op vakantie ging. Die kleren moesten dus even wachten, maar eenmaal terug zou ik ze donderdagavond ophalen.

Donderdagavond zijn we uit eten. Ik wil even een berichtje sturen dat het wat later wordt, maar m’n telefoon zit nog thuis aan de lader. Vervelend, maar erg laat maken we het niet, dus het komt wel goed. Als we thuis komen, staat er een wit autootje op de oprit van de buurman. De dochter (van hem en z’n ex) is bezig met uitladen. Een enorme doos en zes vuilniszakken vol kleren. Ze wil ze net bij paps in de hal parkeren, maar nu worden ze bij óns naar binnen gedragen.

Op mijn telefoon zie ik een berichtje van een half uur geleden: “Is het OK als S. de kleren komt brengen?” Ik app terug: “Wat veel! Ik wilde je net gaan vragen of ik het op de fiets mee kon krijgen…” Er komt een emoticon van een brede lach terug. “Kan best hoor, maar dan moet je wel vaak heen en weer fietsen.”

Sjonge, de kamer staat vol kleren. Ik ga meteen maar even kijken wat er in de zakken zit. Het is voornamelijk vrouwenkleding, maar wel van verschillende maten. De zak met een paar enorme mannenoverhemden zet ik meteen opzij. Uit de andere zakken en de doos zoek ik alles wat me klein genoeg lijkt voor mijn Syrische vriendin N.

Ik verbaas me over de enorme hoeveelheid kleren. Heeft die vriendin dat allemaal voor zichzelf gekocht? De meeste dingen zien er tamelijk nieuw uit, aan sommige bloesjes hangt nog het kaartje van de winkel. Drie warme winterjassen. Een stuk of wat korte, (nep)leren jasjes. Veel dure merkkleding… Hoe kun je dat allemaal óver hebben? Twee uur later heb ik drie tassen vol klaarstaan om naar N. te brengen.

Morgen ga ik dat doen. En dan de rest weer zien kwijt te raken. Het mag naar de container, maar terugbrengen is ook oké. Dus dat ben ik van plan. En vlug ook, want het hele huis ruikt naar de wasverzachter.  Zo blijkt de laatste dag van mijn vakantie onverwacht een klerendag te worden.