11.00 "Komt u maar", hoor ik de nachtzuster zachtjes zeggen, en daarna het gestommel van mijn 78-jarige overbuurvrouw, die achter een (knaloranje) rollator naar de wc loopt. Een tijdje later is ze terug. "Slaap lekker", zegt de nachtzuster lief en ruist weg. Ik ben wakker.
11:15 Met een bijna onhoorbare klik haalt de zuster van verschillende bedden de tabelllen met patientgegevens af. In de gang doet ze er iets administratiefs mee. Dan hangt ze ze net zo zachtjes terug.
11:20 M'n buuv snurkt.
11:30 Ik lig niet lekker en probeer m'n benen op te trekken. Auw. Toch maar die paracetamol nemen.
12:00 "Meneer B., als u even op uw rug gaat liggen, kan ik uw stoma vervangen". Ik schrik wakker. De zuster staat naast het bed van mijn buurman. Ik hoor haar rommelen en even later zegt ze opgewekt: "Zo, klaar." Ik wacht. Langzaam komt de poepgeur mijn kant op. Ik haal oppervlakkig adem tot het wegtrekt. Maar dan komt er beweging in het buurbed. Moeizaam komt meneer B. overeind. Hij reikt naar een spuitbus en spuit overvloedig in het rond. Dan kruipt ie terug in bed en lijkt meteen weer in te slapen.
12:30 Ik probeer rustig en diep te ademen, maar het chemische geurtje hangt er nog steeds. Ik word er een beetje misselijk van en probeer een diplomatieke manier te bedenken waarop ik meneer B. morgen kan vragen of die spuitbus wat minder mag.
00:00 Een mooi rond getal op het digitale klokje aan de tv die boven m'n bed zweeft. Nog steeds een vage misselijkheid. Diep ademhalen.
2:30 De deur van de wc gaat zachtjes dicht. Meneer C. sluipt terug in zijn bed.
2:45 Ik doezel
4:00 Er wordt gepraat verderop in de gang. In het Engels. Huh? Ik druk op het belletje boven mijn bed. Ik kan zelfstandig naar de wc met m'n krukken, maar mag niet zonder iets stevigs aan mijn voeten. Braaf vraag ik of de nachtzuster met m'n schoenen wil helpen. Mijn schouders protesteren dat ze weer m'n gewicht moeten dragen. Spierpijn.
5:00 Ha, weer een uurtje weggeslapen. Aan het buurbed wordt opnieuw de stoma vervangen. Ik blijf stil liggen wachten op de onontkoombare geuren en ik bedenk dat dit erger is dan geluidsoverlast. "Hij kan er niets aan doen", vertel ik mezelf. Tot mijn opluchting is B. te slaperig voor de spuitbus. Vijf minuten later is de stank min of meer weggetrokken.
5:45 Geluid in de gang. Een zuster kijkt naar binnen en glimlacht als ze ziet dat ik wakker ben.
6:00. Ik verklaar de nacht voorbij en pak mijn iPad om te gaan schrijven. Daar komt de zuster met een thermometer voor de ochtendronde. "Een echt ochtendmens zeker", zegt ze vriendelijk tegen me. Ik schud mijn hoofd maar zeg tegelijk klaarwakker:"Hier wel, ja."
Geen opmerkingen:
Een reactie posten