Goede voornemens

In de tijd dat ik nog wel eens een sjekkie rookte, stopte ik regelmatig ergens halverwege het jaar om in januari weer te beginnen. Gewoon als lange neus naar die stomme traditie om elk jaar per 1 januari weer te proberen om voortaan gezond en verstandig te gaan leven en dat vervolgens na drie weken weer op te geven.

Dat wil niet zeggen dat ik iets tegen goede voornemens heb. Integendeel, die neem ik heel serieus. Daarom vind ik ook dat je er zuinig mee om moet springen. Als je je elke oudejaarsnacht opnieuw voorneemt om bijvoorbeeld meer te gaan sporten – “maar nu echt – maar nu dan héél echt – maar nu toch serieus héél erg echt!”  kun je er toch moeilijk in blijven geloven dat je het ooit echt gaat volhouden.       

En nu heb ik me dit jaar tussen kerst en oud en nieuw dus tóch iets voorgenomen: in 2021 wil ik géén vlees eten. Vegetariër voor in elk geval een jaar.
Waarom? En waarom nu?
De afgelopen jaren aten we geleidelijk wat minder vlees. We ontdekten lekkere vega-gerechten waar ook H., toch wel een vlees-liefhebber, zich prima in kon vinden. Drie à vier dagen per week zonder was geen enkel probleem.
Maar toen kwam zoon J. weer bij ons wonen. En ineens was het toch wat meer twee-tegen-één. Hamburgers, blikjes knakworst, eitje met spek… J. houdt niet van kaas en dan zit er al gauw een beest in het alternatief. 

Voor Tweede Kerstdag maakte H. stoofvlees van zwijn. En niet zo’n zuinig pannetje. Wat overbleef ging in de vriezer. Toen we voor de derde keer in een week zwijnenwangen aten had ik er ineens zó genoeg van om vlees te eten, dat ik hardop zei:
“ik denk dat ik volgend jaar vegetariër wil worden.”  
Die woorden bleven in een wolkje boven mijn hoofd hangen en ineens waren ze waar. Zo ging dat.

Voor vandaag staan er groenteburgers op het menu. Niet van die flauwe van de supermarkt, maar kruidige eigengemaakte. H. heeft ze net uit de vriezer gehaald. Toen hij ermee de kamer in kwam, hield hij een tweede pakketje omhoog. “Dit eet ík vandaag. Het zat ook nog in de vriezer en moet toch ook een keer op.”  Het is bloedworst.

Tja, als ik me iets voorneem, hoeft natuurlijk niet iedereen met me mee te doen.