Het ene vogelvoer is het andere niet

Het nieuwe vogelvoederhuisje staat op een lange paal in de achtertuin en het heeft dezelfde kleur als ons eigen huis: hemelsblauw. De onderdelen van het huisje lagen al twee jaar op maat gezaagd klaar in de schuur en het afgelopen najaar ging H. er ineens mee aan de slag.

Toen het er stond, kocht ik een zak vogelvoer bij de Lidl en vulde een schoteltje om in het blauwe huisje te zetten. Er werd enthousiast van gegeten. Eerst kwamen de eksters en de kauwtjes de grote zonnepitten er uit pikken en als er alleen nog klein spul over was, waren het mezen, mussen en roodborstjes die af en aan vlogen om steeds een hapje te komen halen.

Helaas heeft de Lidl niet altijd van die zakken vogelvoer in voorraad, dus toen de zak leeg was, ging H. naar de dierenwinkel, waar hij nieuw voer haalde. Een grote zak vol. Duurder en vast van een betere kwaliteit. Het kwam ten slotte van een speciaalzaak.

Daar dachten de vogels anders over. De zonnepitten werden er wel uitgehaald. Maar over het kleinere spul was men niet enthousiast. Het duurde ineens meerdere dagen voor het schoteltje leeg was en het laatste beetje, een fijn, zaagselachtig spul, werd helemaal niet opgegeten, maar kleefde wel tot in alle hoeken van het huisje.

Of het aan het voer ligt of niet, dit weekend, waarin ik van plan was mee te doen aan het nationale tuinvogeltelweekend, is er nauwelijks een vogel in de tuin te bekennen.
Op zondagmorgen zie ik uit mijn ooghoek ineens beweging: een koolmees in een struik. En kijk, hij vliegt naar het schoteltje, pikt er iets uit en floept weer de struik in. En meteen daarna melden zich twee kauwen in het huisje.

Ik kijk op mijn horloge, noteer de drie bezoekers en besluit dat nú mijn half uur tellen begint.
Een half uur later staat de teller nog steeds op drie. Eén koolmees, twee kauwen. Intussen heb ik hoog in de lucht meeuwen en kraaien over zien vliegen, zoefde er vlak voor het raam langs een merel die níet ging zitten, hing er verderop, bij de buren, een duif rond op een wiebelig, dun takje.

Ik weet niet of ik deze telling ga doorgeven. Wat ik wel weet is dat ik van die grote zak voer van de dierenwinkel af wil. Misschien ga ik het straks ergens in een berm dumpen. Of gewoon in een hoekje van de tuin, wie weet komt er nog iets uit de zaden. Vanaf nu gaan er gewoon broodkruimels op het schoteltje. Of, als we het weer eens tegenkomen, het goedkope vogelzaad van de Lidl.