We waren er een weekje op vakantie. Met de fietsen mee op de fietsendrager - om elke dag van ons appartement naar het centrum te gaan:
Om een stadswandeling te maken langs allerlei leuke plekken.
Om op een zonnige dag door de botanische tuin te slenteren, waar de rododendrons in alle schakeringen roze, rood en wit bloeien en waar overal gastvrije bankjes staan waar mensen zitten te praten, te lezen, te relaxen.
Om naar de Isenmarkt te gaan, een kilometer overdekte markt (onder de bovengrondse metro) waar de ene na de andere prachtige groente- en fruitkraam lokt – we willen tenslotte zelf koken die dag.
Om het scheepvaartmuseum te bezoeken en verbaasd te kijken naar de duizenden modelschepen en -scheepjes, van behoorlijk groot tot priegelig klein. Wat een geduldwerk: de haven van Hamburg met alles er op en er aan, alleen al die grote hoeveelheid kleurige containers van nog geen centimeter lang…
Om in het Alsterhaus (een soort Bijenkorf) te kijken naar de prachtig verpakte, dure snoepjes, theetjes, wijnen, gebakjes… en er slappe koffie te drinken met een lekker stuk taart.
En, het andere uiterste, over de vlooienmarkt te struinen, zo’n echte, rommelige tweedehands markt waar schilderachtige ouwe troep verkocht wordt.
Het is nogal druk op die markt. En hoewel we er niks gekocht hebben, denk ik wel dat ik daar het souvenirtje vandaan heb dat zich een kleine week later bekend maakt: corona.
Erg ziek ben ik er niet van. Een avond doodmoe, nog een dagje hangerig en daarna vooral hoesten en snotteren, zodat ik maar weer in m’n thuiskantoor blijf om te werken.
H. wil niets weten van afzonderlijk slapen en tot nu toe test hij zelf negatief. J. (ook negatief) loopt met een respectabel boogje om me heen en heeft liever niet dat ik z’n eten kook. Dat laat ik met plezier een weekje aan anderen over. Intussen zijn hoest en snot bijna weggesmolten. Maar we zijn er wel weer even op gewezen dat we wel net kunnen doen alsof het niet meer bestaat, maar dat corona nog steeds onder ons is.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten