Oud hout

Sinds afgelopen weekend kriebelt het: ik wil iets in de tuin gaan doen! Op Facebook schreef iemand een enthousiast verhaal over hoe ze als vrijwilliger bezig was met het knotten van wilgen. Tijdens een zondagochtendwandeling zag ik overal bomen, vooral wilgen, die duidelijk net gesnoeid/geknot waren. Deze week komt uit een pak sneeuw ineens het voorjaar tevoorschijn en ik verdenk mijn tuin ervan om straks razendsnel uit te botten. En daar moet ruimte voor gemaakt worden.

Onze tuin is in de winter een slordige boel. Wat uitgebloeid is, laten we staan, gevallen blad laten we liggen. Het vormt een beschermlaag waar insecten en andere kleine beestjes in de winter in kunnen huizen. (Ik hoop altijd op een egel, maar ben er pas één keer een tegengekomen in het voorjaar.) Grote vaste planten staan als rommelige houterige bossen her en der. Sommige half omgewaaid. Ik stoor me er de hele winter niet aan, maar op een zonnige dag in de vroege lente (officieel nog lang niet trouwens) moet het ineens allemaal weg! Voor je het weet begint er op dat oude hout nieuw groen uit te komen en dat is niet de bedoeling.

Vanmiddag ben ik vrij en ik ga met m’n snoeischaar naar buiten. Binnen een kwartier gaat mijn jas uit, want het is een warm klusje. De halve middag zit ik op m’n hurken te knippen. Ik bevrijd een pol sneeuwklokjes die verborgen onder omgevallen stengels is opgekomen. Ik vind talloze zaden van de Oostindische kers, die op kikkererwten lijken. Op verschillende plaatsen komen stevige groene bladpunten op van mininarcisjes, blauwe druifjes en iets dat ik niet kan thuisbrengen maar wat er uitziet alsof het heel groot gaat worden. Als ik m’n rug begin te voelen, stop ik.

Voordat ik naar binnen ga, kan ik het niet laten om een deel van het stapstenen-pad schoon te vegen. Maar dan is het echt genoeg voor vandaag. Binnen sta ik nog een tijdje door het raam te kijken naar het stuk tuin dat ineens weer een stuk ruimer lijkt. Het begin is gemaakt. Ik zou bijna vergeten dat het eigenlijk nog winter is. Maar wat de kalender ook beweert, in mijn hoofd is het vandaag beslist lente.