vrijdag 27 mei 2016

Ontstoken teen


Het is ongeveer 10 kilometer fietsen naar Sanguin en voor alle zekerheid doe ik een regenjas aan. Als ik er bijna ben, begint het zachtjes te miezeren. Binnen laat ik bij de balie mijn rijbewijs zien en krijg de vragenlijst, die ik braaf begin in te vullen:
bent u de afgelopen drie jaar in een land buiten Europa geweest?
Hebt u onlangs een piercing of tatoeage laten zetten?
Gezondheidsklachten gehad?
Hebt u op dit moment een ontsteking of infectie?


Ik aarzel even en terwijl ik JA aankruis, besef ik dat ik waarschijnlijk voor niets gekomen ben. Het is alleen maar een teen die rood en een beetje dik is, maar ik ben bang dat dat wel degelijk als een ontsteking geldt.

Zodra ik word opgeroepen, vraag ik het aan de assistente die de vragenlijst moet doornemen. Ze twijfelt, vraagt door hoe ernstig het is en als ik de bewuste teen laat zien, haalt ze er een dokter bij. Die werpt een blik op mijn voet en zegt vriendelijk maar beslist dat ik geen bloed mag geven. “Zo’n ontstoken teen zit vol bacteriën”, vertelt ze en ze adviseert om tenminste vier weken te wachten voor een volgende afspraak.
Die afspraak maken we dan maar meteen. Bijna verontschuldigend vraagt de assistente op welke dag het mij uitkomt en als er een nieuwe datum genoteerd is, zegt ze dat ik gerust koffie en een broodje mag pakken voordat ik weer naar huis ga. Ik heb wel zin in die kop koffie en sluit aan achter een stevige meneer die juist tegen de koffiedame zegt: “Ik had eigenlijk op de fiets willen komen, maar het is zó’n rotweer!” Ik moet in mezelf een beetje lachen als hij dat zachte lentebuitje zo hartgrondig ‘rotweer’ noemt. Op m’n gemak drink ik de koffie en als ik weer buiten kom is het droog.

Op de terugweg neem ik een omweggetje door het stadscentrum en ik koop voor mezelf een broek en een blouse. Heb ik dat eind niet voor niks gefietst. Dan zet ik er de sokken in met de wind mee. Kan ik vanmiddag nog even lekker in de tuin werken, want daar is het perfect weer voor.

1 opmerking:

Een nieuwe traditie

Vrijdagmorgen heb ik afgesproken met K. Ze komt op de koffie met. En ‘met’ is geen koek of taart, maar leesvoer. Allebei houden we van tekst...