Ik open de envelop en lees de brief die erin zit: “Beste Bibbeldy”, begint die, “Je wordt binnenkort 18 jaar …” Jaja, Bibbeldy zal zelf haar/zijn financiële zaken moeten regelen, waaronder een zorgverzekering. Dat kan natuurlijk het best bij deze verzekeraar.
Ik grinnik en vraag me nieuwsgierig af hoe ze erbij komen dat op dit adres iemand met deze naam woont, die binnenkort 18 wordt. Ik bel zoon J.: “Heb jij je misschien ooit online ergens geregistreerd onder de naam Bibbeldy Boop?” Ik leg uit waarom ik dat vraag en hij denkt een tijdje na. Hij kan het zich niet herinneren, maar het ís iets dat hij gedaan zou kunnen hebben. Net als ik heeft hij er namelijk een hekel aan om voor een of ander wissewasje op het internet alle persoonlijke gegevens die gevraagd worden braaf in te vullen.
Het is natuurlijk helemaal niet belangrijk; die brief kan gewoon bij het oud papier. Maar op de een of andere manier heb ik er lol in dat de handel in persoonlijke gegevens dit soort gekke dingen kan opleveren. Een poging om een niet bestaand persoon over te halen een verzekering te nemen. Je zou d’r bijna aanmelden voor de gein. Maar dat is me teveel gedoe. Bibbeldy Boop gaat nú de papierbak in. Onverzekerd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten