Het wordt dus hoog tijd om daar eens aandacht aan te
besteden in ons audiotijdschrift “Cultuur, Trends en Mode”. We besluiten een
Trends themanummer te maken over STILTE.
Voor een reportage ga ik op bezoek bij W., componist, dirigent, tekstschrijver en uitvoerend muzikant. Als ik hem benader, is hij meteen enthousiast. Ja, over stilte heeft hij wel wat te vertellen. Hij begint meteen. “Bach maakt prachtig gebruik van stilte in de Matthäuspassion.” W. beschrijft het duet So ist mein Jesu nun gefangen en het moment waar een onheilspellende stilte de koorzang daarna nog indrukwekkender maakt. Hij vertelt ook hoe hij als muzikant op zijn rust gesteld is, omdat hij tóch al zo veel met geluid bezig is.
Voor een reportage ga ik op bezoek bij W., componist, dirigent, tekstschrijver en uitvoerend muzikant. Als ik hem benader, is hij meteen enthousiast. Ja, over stilte heeft hij wel wat te vertellen. Hij begint meteen. “Bach maakt prachtig gebruik van stilte in de Matthäuspassion.” W. beschrijft het duet So ist mein Jesu nun gefangen en het moment waar een onheilspellende stilte de koorzang daarna nog indrukwekkender maakt. Hij vertelt ook hoe hij als muzikant op zijn rust gesteld is, omdat hij tóch al zo veel met geluid bezig is.
Ik weet al snel genoeg: deze man moet ik hebben.
Een week later sta ik met mijn opname-apparatuur bij hem
op de stoep. Hij heeft me al een mail gestuurd met een opsomming van
muziekstukken waarin stilte een belangrijke rol speelt en met allerlei ideeën
over andere raakvlakken met en toepassingen van het thema. Ik hoef niet bang te
zijn dat er ongemakkelijke stiltes vallen in dit gesprek.
Het wordt een mooi interview met onverwachte kanten. W.
vertelt, dat een door hem geleide koorrepetitie nogal verstild begint. Hij
geeft de koorleden eerst even gelegenheid om de drukte van de dag achter zich
te laten, zich bewust te worden van hun houding, hun ademhaling, en dan pas
rustig mee te gaan neuriën met de eenvoudige akkoorden die hij intussen op de
piano speelt. Bijna een soort mantra.
Als musicus is W. zó gevoelig voor geluiden, dat hij in
de trein altijd eerste klas reist. “Niet omdat ik geld teveel heb”, legt hij
uit, “maar omdat ik me stoor aan alle geluiden die mensen maken. Op het
neurotische af.”
Aan het eind van ons gesprek gaat het over componisten
uit verschillende tijden en met verschillende muziekstijlen en hoe ze soms
geraffineerd gebruik maken van stiltes. Als prachtige illustratie van de
huidige trend noemt hij een Engelse cd, opgenomen in een grote kerk, waarop
alleen de geluiden van de kerk te horen zijn. Wat gekraak, nu en dan een stille
voetstap. Kort geleden gemaakt en inmiddels helemaal uitverkocht.
Ja, rust en stilte verkopen goed anno 2013.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten