Een trein vol mannen

Bij station Ede-Wageningen stapt een groepje van een stuk of acht mannen in de intercity richting Utrecht. Omdat de trein al aardig vol is, kunnen ze niet met z’n allen bij elkaar zitten. Een beetje jolig verspreiden ze zich over drie coupé’s. Ze hebben zin in het uitje. Hun bestemming blijkt de Internationale Bouwbeurs te zijn, die deze week in de jaarbeurs in Utrecht gehouden wordt.

Kort nadat iedereen een plekje gevonden heeft, komt er een NS dame langs  om de kaartjes te controleren. Ik zie haar aankomen en zoek in mijn tas naar m’n plaatsbewijs. Maar een coupé verderop is er oponthoud. Eén van de bouw-mannen houdt haar een uitgeprint papier voor dat ze even bestudeert. Er is iets niet mee in orde, vertelt de dame. Ze wijst op de tekst en zegt “kijk, hier staat het: ‘deze mail geldt NIET als plaatsbewijs’. U had het andere gedeelte ook uit moeten printen.”

De mannen die bij mij in de coupé zitten kijken elkaar aan, grinniken, trekken hun wenkbrauwen op en luisteren aandachtig. Degene die met z’n rug naar het tafereel zit, draait zich om.

Tegenover me zit een man die niet bij de groep hoort. Hij heeft een papier te voorschijn gehaald dat hij losjes in zijn hand houdt en waar hij tevreden naar kijkt.

“Worden jullie nou allemaal uit de trein gezet?” vraag ik een beetje pesterig aan m’n buurman. Het gesprek in de andere coupé klinkt niet alsof het daar op uit zal draaien. Dat vindt mijn buur kennelijk ook. Vol vertrouwen zegt hij, knikkend naar de man met de verkeerde reispapieren: “Hij kan heel goed praten. Dat komt wel goed.”

Het klopt. Even later komt de controleur bij ons. Ze stempelt mijn kaartje en neemt het papier van de man tegenover me aan. “Mag ik dit even aan die meneer laten zien?” vraagt ze hem, “dan weet ie hoe het eigenlijk had gemoeten.” Ze loopt er een stukje mee terug en houdt het omhoog. “Kijk, dit had er bij gemoeten. Dan weet u hoe het de volgende keer moet!”

De hele groep gaat vrijuit, en opgelucht roepen ze lachend naar elkaar: “het is gelukt jongens, ze trapte erin.”

De controleur gaat vriendelijk en onverstoorbaar door met haar werk. Het zal niet de eerste keer zijn dat ze tussen groepen mannen met al of niet geldige printvellen van de bouwbeurs door loopt: morgen is de laatste dag.

In Utrecht stroomt de trein leeg. Handenwrijvende mannen lopen pratend, lachend en verwachtingsvol de trein uit, op weg naar de jaarbeurs.

“Bewust Bouwen” is het thema van de bouwbeurs dit jaar. “Duurzaam, innovatief en ambitieus inspelen op de toekomst.” Maar als ik deze gasten zo zie lopen, denk ik dat er ook veel koffie en gezelligheid bij komt kijken.