Kommetjes

In Amsterdam, op het Java Eiland, is een winkel die Pols Potten heet. Een leuke winkel, met aardewerk, vazen, meubels, lampen en meer.

Een paar jaar geleden kochten we daar een setje van zes kommetjes. Ik moest er even over nadenken of ik ze wel wilde, want ze zijn allemaal verschillend. Maar we kochten ze wel en we gebruiken ze nog steeds veel.

In het keukenkastje stapel ik ze altijd op dezelfde manier in twee rijtjes: een blauw en een rood stapeltje, onderaan de kom met de meeste kleur, bovenaan die met het randje. 

Ik heb een duidelijke favoriet, en dat was dan ook de kom die ik – gevuld met cappucino - als foto bij een blogverhaaltje plaatste.

Kort daarna kreeg ik een mailtje van collega A.: “Was dat een eigen foto? Dan heb jij dezelfde kommetjes als ik.” Er zat een foto bij, waarop die van haar netjes naast elkaar op een plank in de keuken stonden.

Ik mailde terug dat ik inderdaad die zelfde kommetjes had en dat ik de rode van de foto het liefst gebruik. Ik bleek niet de enige te zijn met een favoriet. Haar zoon koos altijd de blauwe met doorlopende strepen en haar dochter de enige kom met meer kleurtjes. Zelf deelde ze mijn voorliefde voor de rode, maar pakte ze ook vaak zo één met wat saaiere stippellijntjes, ‘omdat het anders zo zielig was’.

Ik vond het grappig. Mijn huisgenoten hebben nog nooit iets laten blijken van een voorkeur voor de ene of de andere kom.

Ze zetten ze ook nooit volgens mijn systeem in de kast. Ik kan het niet laten om ze dan even ‘om te stapelen’. De koffiekopjes worden door de anderen ook altijd lukraak ergens op een plankje gezet, terwijl ik het altijd op dezelfde, ordelijke manier doe. Ik betrap me er op dat ik dan altijd denk ‘ze hebben het weer helemaal verkeerd neergezet’. Wat onzin is, want mijn manier is natuurlijk niet de enige goede manier.

“Welk kommetje vind jij eigenlijk het mooist?” vraag ik aan H. Daar moet ie een tijdje over nadenken. Hij kiest er twee. De blauwe met doorlopende strepen en míjn lievelingskom. Maar veel maakt het hem allemaal niet uit.

Mij wel. En nu ik hem heb uitgelegd welk kommetje ik zelf altijd kies en waarom (ik vind em niet alleen het mooist, maar de gladde rand drinkt ook het lekkerst) zet hij díe ’s morgens bij het ontbijt voor me neer. Lief.