Een paar keer per jaar ploft er een stapeltje van drie dezelfde Spoor-tijdschriften op de mat. “Exclusief voor abonnementhouders van NS”. Eén voor mij, één voor mijn zoon en één voor mijn dochter. Geen van hen heeft ooit de moeite gedaan een adreswijziging door te geven of het tijdschrift af te zeggen. Meestal gaan twee van de drie ongezien de papierbak in en blader ik nummer drie even door.
Vandaag besluit ik om eindelijk maar eens door te geven dat één zo’n tijdschrift ook wel genoeg is. De kortingsacties zijn zelden interessant voor ons en al helemaal niet voor iedereen tegelijk. Terwijl ik met twee exemplaren naar de papierbak loop, valt mijn oog op een meereisretour Amsterdam. Toevallig gaan zoon en ik morgen samen naar Amsterdam en is (hemelvaartdag) zijn week-ov dan niet geldig. De aanbieding betekent ongeveer drie euro extra korting, dus die gaan we gebruiken.
Ik scheur het bonnetje af, maar dat is geen vervoerbewijs. Er moet eerst ingelogd worden om met een kortingscode een kaartje te bestellen. Oké: inloggen dus. Ik ga de hele bestelprocedure door en tien minuten later komt er een mailtje binnen van NS reizigers. “Let op”, begint de mail met grote, rode letters: “deze mail is niet geldig als vervoersbewijs. Uw e-ticket downloadt u op uw persoonlijke pagina.”
Zucht. Ik ga naar de ‘persoonlijke pagina’, waar ik de optie krijg om het ticket te downloaden én printen. Eh, maar printen kan ik niet vanaf m’n laptop. Ik wil alleen downloaden en opslaan. Dat probeer ik te doen, maar terwijl het document zich zelfstandig van pdf naar docx converteert, raakt het volgens een pop-up beschadigd. Opnieuw downloaden lukt niet en ik ben een tijd aan het prutsen tot het lukt om iets op een usb-stick te zetten. Intussen ben ik al ruim een half uur bezig om deze drie euro korting te krijgen (en intussen om niet negen euro extra kwijt te zijn)
Eindelijk lukt het me dan om een e-ticket uit te printen. Het ziet er merkwaardig uit, maar er zit een grote QR code op en ik ga er vanuit dat dát het belangrijkste is. Het papier gaat in m’n tas. En mocht een controleur het morgen wagen om dit niet als vervoersbewijs te accepteren, dan ga ik de NS in een ongelooflijk kwaaie brief vertellen dat ze alle drie die leuke tijdschriften voortaan op een plek kunnen stoppen waar de zon niet schijnt!
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Vogels voederen
Ik zit aan de keukentafel noten te kraken en ik denk aan de vogels. De kraaien en kauwtjes die net als ik in de herfst bij de plaatselijke n...
-
Het is ongeveer 10 kilometer fietsen naar Sanguin en voor alle zekerheid doe ik een regenjas aan. Als ik er bijna ben, begint het zachtjes...
-
Er ligt een klein, hemelsblauw eitje in de tuin. Helemaal gaaf ligt het op een onbegroeid stukje grond. Mijn eerste opwelling is, het op e...
-
“Maak er eens een wat mooiere opstelling van”, zegt dirigent W. De alten wat meer naar links ja, en de sopranen een beetje naar voren… Geh...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten