Ik hou van bomen, maar toen er een brief van de gemeente binnenkwam over een plan om deze bomen weg te halen, leek me dat geen slecht idee. Bij de brief zat een A-4tje met een priegelig nieuw plan voor beplanting van de buurt en een uitnodiging om naar een inloopavond hierover te komen.
Vanaf half zeven zijn we welkom op het Gemeentehuis, waar we eerst een tijdje moeten zoeken naar de kleine zijdeur die voor deze gelegenheid geopend is. In een zaaltje is op verschillende plaatsen het groenplan opgehangen in een formaat dat wél zichtbaar is. Dat is alvast verhelderend.
Twee mannen van de gemeente ontvangen de buurtbewoners en staan klaar om vragen te beantwoorden. Twee is niet veel als dertig mensen tegelijk van alles willen weten. Ik wacht tot een van hen het woord zal nemen om centraal wat uitleg te geven, maar dat gebeurt niet. Er vormen zich groepjes waar druk gesproken wordt over bomen, struiken, groenbakken en parkeerplekken.
Ergernissen worden gedeeld over de wildernis van auto’s elke dag rondom de school. Mensen mopperen over de onbegaanbare stoepen, maar ook over het weghalen van bomen. Iemand heeft gehoord dat het plan al definitief is, een ander juist dat alles nog bespreekbaar is. Er zijn onduidelijke verhalen over boomwortels en grondwater. Geen van de beide gemeentemannen doet een poging om enige sturing aan de avond te geven en er wordt ook niets genoteerd.
In een hoek staat een flip-over en mijn H., nooit te beroerd om wat reuring te veroorzaken, heeft er een aantal opties op geschreven. “Ja, mag ik even de aandacht voor een kleine enquête!” roept hij hard genoeg om die aandacht te krijgen. Hij stelt voor dat iedereen achter maximaal twee opties z’n straat en huisnummer zet.-Bomen weg
-Andere boom
-Struiken i.p.v boom in lege gaten
-Alle gaten bestraten
Mensen komen naar de flip-over, noteren ernstig hun voorkeur, een meisje voegt het idee “Meer bloemen” toe en een mevrouw wil juist GEEN struiken en zet dat als extra optie neer.
Al gauw is het vak achter ‘andere boom’ volgeschreven, terwijl de vakken achter ‘bomen weg’ en ‘alle gaten bestraten’ helemaal leeg blijven. De tendens is duidelijk, al blijft de bijeenkomst rommelig.
Een buurtgenoot die een brief heeft rondgestuurd vraagt ook aandacht. Zij heeft veel bijval gekregen en wil graag met een afvaardiging komen praten bij de gemeente. Geroezemoes, onderling gepraat, het ontgaat me eigenlijk hoe de gemeentewoordvoerders reageren.
De bijeenkomst eindigt net zo vaag als ie begint. Mensen groeten elkaar en lopen de deur uit. Op de fiets naar huis mopper ik tegen H. dat een inloopbijeenkomst een volkomen nutteloze constructie is. Er is niets duidelijk geworden, niets beloofd, geen vervolgafspraak gemaakt en de enige pogingen tot structuur kwamen niet van de gemeente, maar van de buurtbewoners.
Ik neem me voor om te reageren op de oproep van de buurgenoot, hoewel ik het met de argumenten in haar brief niet erg eens was. Maar ik ben toch wel erg benieuwd naar het vervolg van dit bomenverhaal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten