Mijn ervaring als toeschouwer van dansvoorstellingen ligt vooral in talloze buitenkunst-vakanties. Kampeerweken waarin workshops op allerlei gebieden van de kunst centraal stonden. Zelf kwam ik altijd om muziek te maken, maar tijdens elke buitenkunst-week waren er dagelijks voorstellingen van alle disciplines.
Zo ontstond bij mij het beeld dat moderne dans vooral te maken had met een bepaalde, extatische manier van bewegen, al of niet op muziek, die me meestal vooral vervulde met een soort plaatsvervangende schaamte. Tenenkrommend. Ik ging het vermijden.
Afgelopen woensdag ging ik naar een voorstelling van Scapino in Rotterdam. Een mix van dans en muziek, waarvoor ik was uitgenodigd door blinde collega D. die vrijkaartjes had. Het was een speciale voorstelling, waarbij voor mensen met een visuele handicap vooraf een ‘meet and feel’ was. En via oortjes konden zij luisteren naar een beschrijving van wat er op het podium gebeurde: audiodescriptie.
Als ‘begeleider’ van D. was ik bij de uitleg vooraf en het verkennen van danskostuums, dansers en podium. Overal mocht aan gevoeld worden, met inbegrip van enkele dansers, die zich kwamen voorstellen. We liepen over het podium waar even later gedanst zou worden. Konden voelen hoe schuin de wand was, waar dansers met touwen tegenop zouden klimmen en hoe klein de slaapkooien, waar later een hele kluit muzikanten opgepropt in zou zitten spelen.
Tijdens de voorstelling werd door twee mensen verteld wat er te zien was. En dat was veel. Dansers en muzikanten bewogen zich met soepele, hoekige of wonderlijke bewegingen over het toneel. Saluerend in een strakke opstelling, golvend alsof ze op een woeste zee voeren, innig verstrengeld in een liefdesdans.
Samen met D. (en haar hond) zat ik op de voorste rij. Na de voorstelling spraken we nog wat mensen van Scapino en van ‘Komt dat Zien’, de stichting die de audiodescriptie verzorgt. Hoe we met het OV terug naar huis kwamen is een verhaal op zich, maar zeker is, dat we allebei van de voorstelling hebben genoten. Wat ik over moderne dans dacht te weten, klopte niet. Deze voorstelling voor blinden heeft mijn ogen geopend. Een dansvoorstelling kan wél mooi en meeslepend zijn!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten