Fietstochten, wandelstokken en treurtrips

‘We gaan morgen naar de fiets- en wandelbeurs in Utrecht’, app ik naar dochter E.
Ik krijg een knipogend icoontje terug: ‘Lekker burgerlijk; ANWB koppel’
‘Ja,’ app ik, ‘doen we allebei hetzelfde trainingspak aan.’
H. en ik weten niet zeker of we zo’n beurs leuk zullen vinden, maar omdat we veel fietstochten en -vakanties van plan zijn de komende tijd, gaan we kijken of we er inspiratie op kunnen doen.

In de trein naar Utrecht is het druk. Om me heen hoor ik veel verschillende gesprekken. De meest doordringende stem is die van een man die met zijn reisgenoten een uitgebreid gesprek voert over auto’s en motoren. Hetzelfde groepje loopt vanaf het station vlak voor ons in de meute richting jaarbeurs. Zouden die ook naar de fiets- en wandelbeurs gaan? Nou nee, bij de hoofdingang zien we dat er ook een motorbeurs gaande is. Ons vooroordeel wordt bevestigd en de mannen gaan naar een andere hal.

Wat is zo’n beurshal groot! Veel elektrische fietsen, een parcours om die uit te proberen en dan een grote hoeveelheid stands met foldertjes, kaarten en andere informatie over fietsen in Nederland, België, Duitsland, Frankrijk en verder weg. Kleine en grote tochten, Volledig verzorgd of zelfvoorzienend, we kunnen alle kanten op. Standhouders zijn vaak zelf enthousiaste fietsers die graag hun kennis delen, vragen beantwoorden, meedenken.

Een jonge man prijst ons Italië aan als fietsland en haalt me over om me in te schrijven voor een nieuwsbrief met fietsblogverhalen. Een oude veteraan van ‘Nivon natuurvrienden’ vertelt grinnikend aan H. dat die club vroeger socialistische liederen zong tijdens het wandelen in de natuur. We krijgen her en der uitleg in het Engels, Frans en Duits en vooral ook veel routekaarten en folders.

We hebben een flink stapeltje verzameld als we naar boven lopen voor de lezing die we graag willen horen: ‘Treurtrips,’ door Mark van Wonderen. Hij heeft een boekje gemaakt met routes langs lelijke plekken in Nederland. Zijn verhaal is origineel en hilarisch. Hij heeft niet alleen oog voor vreemde, onverwachte, treurige en wonderlijke plekken, maar weet ook vaak iets te vertellen over de oorsprong ervan.

Dan weer naar de stands. Bij ‘Vrienden op de fiets’ krijgen we op vertoon van mijn lidmaatschapsnummer een kop koffie die beter smaakt dan de dure koffie die we eerder dronken. Nog een rondje langs het laatste stuk van de hal;  de tent bovenop een auto lijkt ons niet echt handig, nooit-meer-zadelpijn-zadels hebben we eigenlijk niet nodig en voor wandelschoenen komen we hier niet. We laten alle wandel-stands links liggen, behalve die met mooie, handgemaakte wandelstokken. Ik neem me voor ooit zelf zoiets te gaan maken.

Om half vier hebben we het wel gezien. We gaan terug naar het station en hebben zowaar snel twee op elkaar aansluitende treinen. Vonden we het leuk? Ja. We hebben zeker inspiratie opgedaan. Enige nadeel is dat er zoveel mooie en leuke routes zijn dat we straks niet meer weten wat we moeten kiezen.