God for President

Eerlijke, democratische verkiezingen. In Iran gaan ze daarvoor met tienduizenden de straat op tegen de verdrukking in. Al vallen er doden.
Is het dat waard? Natuurlijk, democratie is een groot goed! Iedereen moet in vrijheid kunnen kiezen voor een regering, een bestuur.
Het lastige is alleen, dat bij democratische verkiezingen al die anderen, die er heel anders over denken dan jij, óók mogen kiezen.
Begin deze maand heeft dat ons bij de Europese Verkiezingen een overwinning opgeleverd van onze geblondeerde mediaheld Geert Wilders. Met dat gegeven in m’n achterhoofd kijk ik toch met gemengde gevoelens naar de hartstochtelijke strijd om eerlijke verkiezingen.
Democratie is prachtig, maar dan moeten we met z’n allen wel de goeie kiezen. En meestal zijn we het er helemaal niet over eens wie dat dan is.

Ik dacht zo: het zou mooi zijn als er gewoon één ideale kandidaat zou zijn, waar iedereen z’n leven en lot zonder meer aan zou toevertrouwen en die het dan voorlopig helemaal voor het zeggen kreeg. Geen politiek gekonkel en gedraai, geen halfzachte compromissen, maar regelrechte maatregelen en oplossingen die ervoor zorgen dat de wereld weer vredig en schoon is en dat iedereen genoeg te eten heeft.
En toen ik dat bedacht had, was het me ineens helder waarom mensen zo graag een religie aanhangen. Want deze onmogelijke democratische dictatuur lijkt behoorlijk erg op een godsdienst.
God for President. Of Allah, da’s ook goed. Maar dan wil ik em wel eerst zelf z’n verkiezingstoespraak horen houden, want in z’n vertegenwoordigers op aarde heb ik niet zo veel vertrouwen.