Mijn dochter E. duwt me gezellig in de rolstoel naar het
dorp. We gaan naar de bibliotheek, naar Albert Heijn, naar het Kruidvat en
tenslotte wil ik nog even naar de natuurdrogist, want daar hebben ze losse,
rode henna. “Leuk”, zegt E. “daar ben ik nog nooit binnen geweest”. We kijken
een tijdje rond en dan rol ik naar de kassa voor m’n henna. Naast de kassa zie
ik aan een rek een hulpmiddel hangen om sokken aan te trekken en nieuwsgierig
vraag ik hoe duur zoiets is. “Negen vijfennegentig”, zegt de dame achter de
kassa en meteen reikt ze achter zich om een catalogus te pakken. “Misschien is
dit ook wel interessant om te bekijken.” Vitility
heet het boekwerk dat ze me aangeeft. “Om in te kijken of om mee te nemen?”
vraag ik voor alle zekerheid, want de catalogus oogt als een dure glossy. “Meenemen”,
zegt ze glimlachend en ze groet vriendelijk als we de deur uit gaan.
Thuis blader ik Vitility
door en er gaat een wereld voor me open. Met rolstoelen, krukken en een
douchekruk ben ik bekend. Ook ken ik wel de wc verhoger en de stangen voor
extra steun die je in invalidentoiletten ziet. De sok-aantrekker associeerde ik
met steunkousen, en nu ik zelf niet bij m’n rechtervoet kan, zie ik dat het ook
gewoon een handig hulpmiddel is. Maar dat er een hulpmiddel bestaat om bij je
ritssluiting te komen, om een knoop door een knoopsgat te trekken en om een bh
aan te trekken…
Ik vind een tube-uitknijper, no water shampoo, een
aanbrenghulp voor bodylotion en verlengde nagelknippers. Bestek voor wie z’n
hand niet kan buigen, bekers voor wie z’n nek niet kan buigen, rietjes voor wie
helemaal niets meer kan buigen en zelfs tuingereedschap voor minder validen.
Tegen het eind van de catalogus kom ik plaatjes tegen van
meer frivole dingen als trim-apparatuur. Gymnastiekbanden, steptrainers en
fietstrainers en zelfs Kangoo Jumps, ‘rebound cross-training schoenen’ met een
veersysteem eronder.
Ik realiseer me dat ouderen en minder validen een commercieel
interessante groep zijn. Washulp, bladzijde omslaghulp, sleutel omdraaihulp,
auto uitstaphulp, je kunt het zo gek niet bedenken. Als je iets niet zelf kunt, schijnt er altijd
wel een bruikbaar hulpmiddel voor uitgevonden te zijn.Ik sla de catalogus dicht en slaak een zucht van
verlichting. Als ik voortaan iets niet zelf kan, hoef ik alleen het juiste
hulpstuk te vinden. Als er een keukendoekjes uitwringhulp bestaat, moet het
toch bijna onmogelijk zijn om een hulpmiddel te bedenken dat níet bestaat. “We
make your life easier” staat er voorop mijn catalogus. En de jonge vrouw met
armen vol handige hulpjes op de omslag lacht zo blij, dat ik me bevoorrecht
voel om tijdelijk invalide te zijn.
Gewéldig, oplossingen voor tijdelijke en blijvende blessures (potjes openmaken, schoonmaakdoekjes uitwringen bij artrose = pijnlijk weet ik van D) en ook nog losse henna, wat een winkel!
BeantwoordenVerwijderenEcht super toch! We zijn al een heel eind geloof ik als het om hulpmiddelen aankomt. Bepaalde productie wordt steeds sneller, goedkoper en makkelijker. Zelf ben ik benieuwd hoe ze deze producten testen bij/met hulpbehoevende. Iemand enig ervaring hiermee?
BeantwoordenVerwijderenEr zijn inderdaad al erg veel hulpmiddelen voor ouderen, en het word steeds beter. Alleen vind ik dat ze heel vaak onduidelijk zijn wat nou de echte werking van het hulpmiddel is.
BeantwoordenVerwijderenIk ben van mening dat er echt veel goede hulpmiddelen zijn. Door middel van hulpmiddelen maak ik mijn leven een stuk makkelijker en ik zou niet weten wat ik zonder moest. Ik hoop dat ze door blijven ontwikkelen.
BeantwoordenVerwijderenAfgelopen zaterdag was ik op de Ziezobeurs met hulpmiddelen voor mensen met een visuele beperking. De ontwikkelingen zijn geweldig, maar helaas zijn sommige hulpmiddelen erg duur en worden ze maar beperkt vergoed. Heel leuk vond ik daarom de Visio workshop 'maak zelf je eigen hulpmiddel', met praktische knutseltips en tips voor goedkope handigheidjes.
BeantwoordenVerwijderen