“De nieuwe wildernis”

In mijn mailbox zit een mailtje van de bibliotheek : Komt u binnenkort uw geleende materialen terugbrengen?   Het gaat om een DVD. “De nieuwe wildernis: grote natuur in een klein land.” 

Oh? Ik wist niet eens dat ik die bij de bieb geleend had. Zal dus wel een actie van H. zijn.

Ik vraag hem of hij soms weet waar de DVD ligt met die natuurfilm. Hij moet op z’n laatst morgen terug naar de bibliotheek.

“O ja”, zegt H. “Ik had hem geleend, maar ik heb er niet meer aan gedacht. Zullen we die vanavond samen kijken dan?”

Vandaar dat we nu samen voor de televisie zitten om naar een film te kijken over het dierenleven in de Oostvaardersplassen. 

Natuurfilms zijn niet helemaal mijn favoriete genre, maar over deze film die zich gewoon in onze eigen polder afspeelt, heb ik goede dingen gehoord. De beelden waar ie mee begint zijn meteen al mooi en na vijf minuten ben ik vergeten dat natuurfilms eigenlijk niet mijn favoriete genre zijn.

Twee jaar hebben de makers het leven in de Oostvaardersplassen gefilmd. Met veel geduld hebben ze de prachtigste close ups gemaakt van de kuddes wilde paarden, de herten, de ijsvogels, de aalscholvers en de vele andere bewoners van het gebied.

Beginnend in het vroege voorjaar volgen we de seizoenen. De paardansen van de futen, de troepen jonge gansjes, de schattige vosjes die door hun spel oefenen voor de jacht, de vliegen op de paardenpoep. Van de donzige ganzenjongen worden er een stel gevangen om de leuke jonge vosjes te voeden en de vliegen zijn voedsel voor de gele kwikstaarten. Zo wordt de circel van de natuur in beeld gebracht.  

Hoofdpersonen in de film zijn de konikpaarden, die in grote kuddes door het moerasachtige gebied trekken. Eén paardenfamilie zien we steeds terug, duidelijk herkenbaar door het zwarte veulen, een uitzondering tussen de andere, lichte paarden.

Afwisselend zie je de kudde van bovenaf uitwaaieren over het land en beelden van zó dichtbij tussen de paarden dat je je afvraagt waarvandaan die gefilmd kunnen zijn. Een pasgeboren veulen dat op zoek gaat naar melk bij z’n moeder: je ziet het bekkie dat de tepel vindt en er aarzelend aan begint te sabbelen. Bijzonder.

Een commentaarstem maakt er een verhaal van. Informatief, soms laconiek en soms spannend, met als enige uitglijder een wel erg dramatische interpretatie van het gedrag van de paardenkudde na de dood van een veulen in de koude winter.

“De nieuwe wildernis”  was een van de best bezochte films van 2013 en kreeg kort geleden de Rembrandt Award voor beste Nederlandse film van het afgelopen jaar. Nu we de DVD bekeken hebben, snap ik waarom. Het is een aanrader. Ook als natuurfilms niet helemaal je favoriete genre zijn.