Verrassingen in de Harbour Club

Via Groupon hebben we een bon gekocht voor een viergangen verrassingsmenu. Met z’n drieën gaan we uit eten in Amsterdam: mijn dochter E., haar huisgenote A. en ik. De Harbour Club heeft een grote, modderige parkeerplaats, waar we in de stromende regen de plassen ontwijken en vlug naar de overkapping bij de ingang lopen.
Binnen worden onze jassen aangenomen en loopt een dame voor ons uit naar een ronde tafel met een knusse ronde bank er omheen. We kijken rond in de grote, donkere ruimte. E. en A. zijn geïmponeerd en vragen zich af of ze wel netjes genoeg gekleed zijn. Ik lach ze uit omdat ze er allebei prachtig uitzien. De Harbour Club is gevestigd in een oude loods. De ruimte is groot en vrij donker. Hoog boven ons zijn de oorspronkelijke donkere balken te zien. Er zijn verschillende hoeken gemaakt en de ronde tafels met banken vormen intieme eilandjes.

De sfeer houdt het midden tussen chique en ‘jong en wild’. Eén hoek is beschilderd met woeste grafity en er hangen grote, gekleurde lampionlampen. Een muur van flessen vormt een onderbreking van de ruimte. De houding van de obers past naadloos bij het interieur. Een mix van keurig correct en amicaal. Het verrassingsmenu bestaat vooral uit vis en daar houden we alle drie van. Het restaurant valt helemaal niet tegen.

Als de dames het toilet gaan opzoeken fluistert A. me in het voorbijgaan een ideetje in dat ik meteen uitvoer: ik vertel één van de obers wat de gelegenheid van ons etentje is, namelijk de verjaardag van mijn dochter. Hebben ze iets leuks voor zo’n gelegenheid, zoals een speciale versiering van het toetje? Hij belooft me dat dat in orde komt. Even later komen E. en A. een beetje giebelend terug en is het mijn beurt om even naar de wc te gaan.

Ook de toiletruimte is groot en donker. Aan één kant is een rij dichte, zwarte deuren en aan de andere kant, tussen twee lange gootsteenbakken, is een draaitafel opgesteld waarachter een DJ muziek staat te draaien. Aarzelend loop ik de ruimte binnen en meteen schiet de DJ achter zijn tafel vandaan om met een zwaai een van de deuren voor me open te houden. Verbaasd ga ik binnen en draai de deur op slot. Een man die in het damestoilet de deur voor je openhoudt. Dat is wel de meest bizarre baan die ik ooit ben tegengekomen.

Terug aan tafel hebben we nog twee gangen te gaan.

Als een tijdje later de toetjes zijn gebracht, haast onze ober zich terug naar de keuken om daarna aan te komen met een grote schilderijlijst met feestelijk brandende sterretjes aan de hoeken. De lijst wordt klaar gehouden voor de jarige, die zo ingelijst met toetje en al op de foto mag. Een beetje opgelaten lacht ze naar mijn mobieltje.

Voordat we de deur uit gaan, wil ik eerst nog even naar de wc. Deels om praktische redenen: ik ga meteen door naar het station om de trein naar huis te nemen. Maar toch zeker ook voor een deel om nog een keer een swingende DJ de wc-deur open te zien houden. Best bijzonder.