Ze komen een beetje schuchter binnen, elk met wat opgevouwen papieren in de hand. Dat blijkt het hoorspel-draaiboek te zijn, waarop ieder kind zijn of haar eigen tekst heeft aangestreept; ze hebben zich goed voorbereid. Geluidstechnicus T. en ik vertellen wie we zijn en wat ons werk is en dan gaan we luisteren naar een serie geluiden die we in het hoorspel kunnen gebruiken.
“Welk geluid vinden jullie beter geschikt voor het ruimteschip: het eerste of het tweede?”
Terwijl ze luisteren, kiezen en die keus uitleggen, komen ze een beetje los.
Als de geluiden gekozen zijn, wordt het echt. Door de zware, dubbele deur gaan de kinderen het geluiddichte deel van de studio in, waar ik ze twee aan twee achter de microfoons zet. Eerst even testen of hun stemmen goed klinken zo… en dan lezen ze hun teksten voor. Ze doen het netjes. Een beetje té netjes, zodat T. door de intercom roept, dat het wel een beetje minder precies mag. Een tweede keer gaat het nog beter en als het geluid van een ruimteschip uit de speakers komt, wordt het steeds echter.
Sommige stukjes doen we een paar keer over. Bijvoorbeeld als iedereen door elkaar moet praten. Of als iemand zogenaamd aan een deur staat te rammelen. “Beweeg maar onder het praten,” zeg ik, “alsof je écht aan die deur rammelt.”
Na een half uur gaan we luisteren hoe het geworden is. Ze hebben het goed gedaan. Er zitten nog wel wat pauzes in en wat gegiechel en een regieaanwijzing, maar die ga ik er nog uitknippen. En als het helemaal af is, sturen we het naar de school.
Dan gaan we met z’n allen voor een drankje naar de kantine boven. Daar zit het andere groepje ook. Zij zijn bezig geweest met braille en reliëftekenen op zwelpapier. Eén van de tekeningen wordt aan T. gegeven, die onder grote belangstelling probeert uit te vinden wat het is. Hij heeft moeite met het herkennen van de teddybeer en legt uit dat hij nooit heeft kunnen zien en dat je dan echt moet léren hoe je zo’n tekening met je handen moet ‘bekijken’.
“Een beer heeft toch een staart?”
“Ja, maar op de tekening zie je alleen de voorkant van de beer!”
Ja, voor iemand die blind geboren is, blijft de wereld op een plat stuk papier wat raadselachtig.
De groepen wisselen en wij gaan met een verse hoorspelcast naar studio 3. Deze vier zijn al even goed voorbereid en enthousiast. De ochtend is zo om. Volgens ons hebben de kinderen een leuke en leerzame dag gehad. En wij ook. Wat mij betreft mag de school volgend jaar weer komen!
Leuk ik kan me het hoorspel van 2017 nog precies herinneren het zal inderdaad een leuke ochtend zijn geweest.
BeantwoordenVerwijderen