Koffie op doktersadvies

Het regent en waait, maar ik heb mezelf beloofd om op de fiets te gaan vanmorgen. Je moet je conditie toch ook in de donkere maanden een beetje op peil houden. Dus ik trek een regenpak aan en fiets naar de bloedbank in Nijmegen.

Na een kilometer kom ik een omleiding tegen. Vaak kun je dan met de fiets nog wel ergens  tussendoor kruipen, maar als ik dat sta te overwegen, lees ik onder aan het bord: “Geldt ook voor – en dan een plaatje van een fietser en een voetganger.”                             
Oké. Een kilometertje extra dan.

In Nijmegen loopt de weg omhoog en ik bedenk tevreden dat dat terug dus lekker omlaag is.
Mijn regenpak is van binnen beslagen als ik het uittrek en aan de kapstok hang bij Sanquin.
Ik vul de gebruikelijke vragenlijst in, krijg het gebruikelijke vervelende vingerprikje en m’n ijzergehalte is weer eens op het nippertje hoog genoeg.
“Je bloeddruk is een beetje aan de lage kant. Drink je koffie? Dan raadt ik je aan tijdens de donatie een kop koffie te drinken.”
Ik moet lachen: “Dat is dan de eerste keer van m’n leven dat ik op doktersadvies koffie drink.”

Terwijl ik naast het apparaat vol slangen op een ligbed plaatsneem, krijg ik een cappucino aangereikt. En een broodje kaas. Alles voor de goedgeefse donor.
Een uur later maak ik m’n fiets los. Het regent niet meer en de weg loopt het eerste stuk omlaag. Maar halverwege moet het regenpak toch weer aan en heb ik de vlagerige wind veel meer tegen dan ik had verwacht. Ik denk aan het bordje dat ik een keer bij de bloedbank las: “zware lichamelijke inspanning tijdens de eerste 24 uur na de bloeddonatie wordt afgeraden.”

In een lage versnelling ga ik langzaam tegen de wind in. Het duurt een tijd voordat ik de schuurdeur van het slot draai en hijgend m’n fiets naar binnen duw.
Zo, dat is ook weer gedaan. De laatste bloeddonatie van dit jaar. En nu wordt het tijd om de kerstboom te gaan versieren.