Vissenpsychiater

Het is pas februari, maar de grote voorjaarsopruiming in de tuin is al helemaal begonnen. Vanmorgen brengen we een auto vol snoei-afval naar de milieustraat. Tevreden komen we terug en dan ga ik verder met de geduld-klus waar ik vorige week aan ben begonnen: de strook tuin naast het zijpad leegmaken. Al jaren staat die vol met houttuynia, een mooi plantje dat in de loop van de tijd steeds verder oprukt en vastbesloten lijkt om de hele voortuin over te nemen.
In de smalle strook grond tussen huis en tegelpad zit tot zo’n 20 centimeter diep een krioelende massa witte wortels. Ik haal ze zo goed mogelijk weg, want elk worteltje dat blijft zitten, levert weer een vrolijke, nieuwe houttuynia op.

Na een tijd heb ik er even genoeg van. Ik roep een koffiepauze uit en we besluiten om daarna naar het tuincentrum te gaan. Ik wil klimbonen of peulen tegen de zijmuur laten klimmen en ook binnenkort de kruidentuin reorganiseren. En verder is het gewoon leuk om er even rond te kijken.

Het is een kleurige binnenkomer: waar je ook kijkt staan bakken bloeiende violen. Paars, geel, wit. Een vrolijk gezicht, maar we kopen ze niet. Violen zijn vooral leuk in grote hoeveelheden bij een tuincentrum. Wij gaan op zoek naar de groentezaden en onderweg komen we een frambozenstruik tegen die ons wenkt. Nou ja, een struik… het zijn drie sprietige takken met prijslabel G: 15 euro.
Hopelijk gaat ie veel frambozen opleveren.

We vinden roodbloeiende peulen, die zowel decoratief als eetbaar zijn en dwalen een tijdje rond tussen de pootaardappelen, de plant-uien en allerlei andere bolgewassen. Dan duwen we ons karretje langs het pad naar de kassa, waarbij we natuurlijk eerst langs alle afdelingen geleid worden. We kijken vertederd naar hokken vol jonge konijntjes en dan komen we bij de aquaria, waar ik van de ene verbazing in de andere val.

Arme vissen. Dat je je vissenleven in een aquarium door moet brengen, is misschien al geen groot geluk, maar als dat aquarium dan volgeplempt wordt met déze onzin, moet daar echt een vissenpsychiater bijgeleverd worden. Van kleurige scheepswrakken tot playmobiel duikers, van spongebob figuurtjes tot stillevens met doodshoofden. Wie wil zoiets in z’n huis hebben staan? Je kunt door de decoraties de vissen amper meer zien. Ik moet er hard om lachen, maar ik ben blij dat we het erover eens zijn dat we zo’n aquarium niet hoeven.

Als we met onze aanwinsten thuiskomen, ga ik nog een uurtje worteltrekken en dan is het mooi geweest. Morgen verder, want volgens het weerbericht blijft het voorlopig van dit weer: voorjaar in februari.