De zon schijnt en ik twijfel tussen een terrasje met een cappucino of een stukje lopen langs het water voordat ik het hele stuk weer terug rij. Ik kijk om me heen en zie een stukje verderop een ouderwetse driemaster liggen: de Batavia, een nagebouwd VOC schip. De keus is gemaakt. Ik wandel naar het schip om het van dichtbij te bekijken en een paar foto’s te maken.
Dan loop ik terug langs de kade. Ik luister of er interessante watergeluiden zijn om m’n interview mee te illustreren, maar dat valt tegen. Over een ijzeren loopbrug kan ik naar een smalle aanlegsteiger. Ik blijf boven het water staan, doe mijn ogen dicht en luister:
Het gestamp van een groot schip dat langzaam dichterbij komt, gepraat en geroep van mensen die verderop de Batavia bezichtigen. Gehamer ergens uit een gebouw. De auto’s in de verte op de snelweg die over de dijk loopt. Als ik m’n best doe, hoor ik ook een enkele watervogel. Nee, geen geschikt geluidstafereel bij een interview over een nieuw natuurgebied.
Het geeft niet. Ik mag de vogelgeluiden gebruiken van een podcast van Natuurmonumenten. En de dame die ik interviewde gaf een beeldende beschrijving van het gebied. Alsof we er op het gloednieuwe strand stonden en uitkeken over het weidse, moerasachtige gebied waar de vogels zich meteen al thuis voelen.
Ik draai me om, ga mijn auto uit de parkeergarage halen en rij terug naar huis. Tomtom aan, een vriendelijke zon op het autoraam, en in m’n hoofd ben ik het interview alvast aan het monteren. Best een prima werkdag vandaag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten