Kersverse schrijfster

Woelwater.
Zo heet het boekje dat mijn collega/vriendin dit weekend ten doop hield. Maanden lang praatte ze er tijdens onze lunchwandelingen met veel enthousiasme over. Over de kunstenares die precies de illustraties maakte die bij haar verhalen passen, over de uitgever die ze vond en waar het meteen mee klikte. Over het luisterboek dat ze zelf insprak en waar ze zelf een mooi geluidsdecor bij had gezocht. En tenslotte over de boekpresentatie op zaterdag 15 november.

(“In het rechter hoekpand van het winkelblok van Oh la la, nabij nr. 82, schuin tegenover de kerk”, stond op de uitnodiging. Een andere collega lachte bij het lezen van die aanwijzingen dat het haar deed denken aan de postbezorging zoals ie een paar eeuwen geleden waarschijnlijk ging.)

Na het delen in zoveel voorpret was het jammer dat ik niet naar de boekpresentatie kon komen. Die viel helaas samen met de jaarlijkse broers- en schoonzussendag. Maar gelukkig was de tent ook de volgende dag open en kon ik toch de tentoonstelling gaan bekijken van de originele illustraties en natuurlijk een gesigneerd exemplaar van Woelwater kopen.

Dus reed ik zondagmorgen naar Beneden-Leeuwen om daar de kersverse schrijfster te vinden op de aangeduide plek. In een leegstaand pand met daar binnen een grote partytent waarvan de wanden bedekt waren met schilderijen en etsen. Ik had het me anders voorgesteld. Meer zoals in een galerie, met een kleiner aantal werken, groter van formaat, ingelijst. Hier waren losse papieren mannetje aan mannetje opgehangen. Even schakelen. Maar hoe langer ik naar de prenten keek, hoe mooier ik ze begon te vinden. Vooral de abstracte waterschilderijtjes in allerlei kleurenvariaties. Er waren ook meer mensen dan ik had verwacht. Het duurde even voor ik Karin kon feliciteren met haar eersteling.

Na een tijdje werd er op een toeter geblazen. Dat was het sein dat we moesten luisteren. Uit twee grote speakers klonk het eerste, korte waterverhaal; een column vol zelfspot om van te glimlachen.
Ik liep nog een rondje langs alle prenten, maakte een praatje met de uitgever, hoorde de kunstenares uitleggen hoe ze een ets gemaakt had en kreeg koffie van de trotse partner van Karin. Na nog een keer toeteren en weer een kort verhaal, deze keer live voorgelezen, verliet ik de tent met mijn gesigneerde boek. “Taal, lees, water… we delen het met plezier!” heeft Karin boven haar handtekening geschreven.
En zo is het.