Voorjaarsklaar

Het is een zonnige dag. Lekker weer om een stukje te fietsen, maar wel met handschoenen aan, want warm is het niet. Vannacht was het rond het vriespunt. Zo hoort het te zijn in februari. Maar volgens het weerbericht wordt het zondag weer 12 graden. Veel te warm voor de tijd van het jaar. Dat vertellen ze erbij en ik vraag me dan af hoe lang het duurt voordat zo’n warme februari niet meer als ‘te warm’ geldt. Volgens mij begint het voorjaar al jaren extreem vroeg.

Als ik terug ben van m’n fietstochtje wandel ik de achtertuin door. Ik spot een kleine, gele narcis en meer narcissen in de knop. Een paar pollen sneeuwklokjes  hebben zich door de hooiachtige resten van vaste planten heen geworsteld. Ik trek wat oude plantenslierten weg en heb er meteen spijt van dat ik niet eerst even tuinhandschoenen aan heb gedaan. Wapperend met stinkende handen maak ik het inspectierondje af. Verschillende struiken laten groene puntjes zien. In de bak viooltjes van vorig jaar bloeien al een paar rafelige pioniers. Ergens staat een polletje paarse krokussen.

Ik moet denken aan wat mijn collega A. vorige week vertelde: “vroeger werd ik altijd heel blij van bloeiende krokussen, maar nu bloeien ze zó vroeg, dat ik nog niet genoeg naar de lente verlangd heb. Het is gewoon nog niet koud genoeg geweest”. Ik snap wat ze bedoelt. Maar terwijl zij stiekem nog hoopt op een paar weken strenge vorst en schaatsplezier, omarm ik de voortekenen van het voorjaar. Ik buk me bij de knoppen van een groepje hyacinten en loop glimlachend langs nog meer bloeiende sneeuwklokjes…

Als ik klaar ben met m’n ronde weet ik het zeker. We moeten aan de slag. De tuin moet nodig voorjaarsklaar worden gemaakt.