“Als er nog maar een beetje water in de Rijn zit,” zeiden collega’s voordat ik drie weken langs die rivier ging fietsen. En ik kreeg een foto van een lege rivierbedding toegestuurd. Nou, dat viel mee. Hoewel het in heel Europa een hete, droge zomer was, zag de Rijn er allesbehalve uitgedroogd uit.
Op 29 augustus is het een beetje bewolkt, graad of 23 en er staat een stevige wind. Na alle hitte van de afgelopen weken is dit heerlijk fietsweer. Vooral omdat we die wind in de rug hebben. De eerste etappe van 90 km. kost geen enkele moeite.
Al op de derde dag zijn we in Keulen. Daar vieren we onze huwelijksdag. We kopen een doos gebak die we uitdelen aan een groep daklozen op straat. Ze wensen ons geluk. Onszelf trakteren we op Thaise curry en ’s avonds een cocktail. We blijven een dagje in Keulen en dan fietsen we verder langs de Rijn. Door mooie Naturschützgebieten, door lelijk industriegebied met rokende schoorstenen en containers, steeds stroomopwaarts. Elke dag zo’n 80 kilometer.
De oevers worden hoger; in een B&B dat ‘Schöne Aussichten’ heet, eten we op het balkon terwijl we beneden ons de rivier zien en daarachter bergen.
In Speyer hebben we een gedeelde keuken zonder medegasten, in Rastatt een hotel waarvan de Vietnamese eigenaar tijdens corona begonnen is met het kweken van bonsai-boompjes. In Strassbourg verblijven we 2 nachten in een tent op de stadscamping. Een gezellige stad is het, met een enorme kathedraal, veel mooie vakwerkhuizen, leuke winkeltjes, terrasjes, drukte. Ook eens lekker om een dagje níet te fietsen.
‘Beste klant, je bent nu in Duitsland,’ pingt mijn telefoon. En een paar
uur later: ‘Beste klant, je bent nu in Frankrijk.’ Nog geen minuut
later vindt KPN weer dat ik in Duitsland ben. Het is ook verwarrend,
als je in zo’n grensgebied fietst. Van het Franse Strassbourg gaan we
naar het Duitse Weissweil en een dag later naar Colmar. KPN houdt het
niet bij. Af en toe klinkt er ineens weer een ping en zeggen we tegen
elkaar: ‘Beste klant, je bent nu in …’ Op dag 15 is het Zwitserland.
Nou ja, we zetten ’s avonds een paar stappen in Zwitserland. Weil am Rhein is eigenlijk dezelfde stad als Bazel, alleen zitten we nu aan de Duitse kant van de rivier. Voor de B&B waar we zullen verblijven, staan twee mannen die geïnteresseerd naar de fiets van H. kijken. ‘Hoe lang gaat de accu van zo’n Flyer nou mee?’ vragen ze. We maken een praatje. Als we vertellen dat we uit Nederland komen, is het lacherig: ‘Auf dem Fahrrad aus Holland?’ We knikken en ze zijn verbaasd dat het echt zo blijkt te zijn. Intussen zijn we dan ook bijna 1000 kilometer van huis…
Respect, Hilly! 80 km per dag is niet niks.
BeantwoordenVerwijderen