(Fietsen langs de Rijn deel 1)
Uit eten in Duitsland is even goed zoeken als je geen vlees eet; het is hier lang niet overal gebruikelijk om vegetarische opties op het menu te hebben. We vinden (online) een Turks restaurant met een paar gerechten zonder vlees en daar gaan we naar toe.
Het blijkt een druk familie-restaurant te zijn. Bij binnenkomst wordt snel gekeken: 2 personen? En we krijgen een tafel aangewezen. Vijf minuten later smijt iemand twee menukaarten voor ons neer. Vier, vijf obers rennen heen en weer om te bedienen. Er zitten veel gezinnen met kinderen, die ook her en der rondlopen. Een jongetje schuifelt al jojoënd tussen de tafels door. Baby’s zitten in draagdoeken of op kinderstoelen.
We geven onze bestelling op: mezze voor 2 personen. De ober is kortaf, een flesje mineraalwater wordt in het voorbijgaan zonder omkijken voor m’n neus geplempt. Maar diezelfde lompe ober loopt voorzichtig om het jojo-jongetje heen en even later laat hij twee andere kinderen meekijken als hij baklava uit een vitrine haalt.
Naast ons stappen gasten op en even later komen er twee mensen zitten met een jochie in pyjama met een speen in z’n mond. Er komt een kinderstoel voor hem, die in het pad tussen onze tafels wordt gezet; een drukke doorgang naar de keuken én naar de w.c. Obers maken nu een omweggetje, maar een bezoeker duwt bijna het kind met stoel en al omver. De ouders schuiven tafel en kinderstoel een stuk opzij. Het jongetje kijkt om en H. lacht naar hem terwijl hij naar z’n bordje wijst, waar intussen baklava op ligt. ‘Hmmmmm, baklava!’
Tegen de tijd dat we ons eten op hebben, zijn er veel gasten vertrokken maar komen er net zoveel weer binnen. Het blijft druk. H. probeert de aandacht van onze ober te trekken door met beide armen te zwaaien. De man moet zowaar lachen. Heel efficiënt roept hij alvast het bedrag dat we moeten betalen en loopt langs ons met een lading vuile borden naar de keuken. Intussen kan ik het geld tevoorschijn halen en op tafel leggen, waar hij het snel komt oppikken.
We worden uitgezwaaid door de buurtafel met het pyjamajongetje. Wat een bijzonder etentje was dit. En het was ook nog eens erg lekker!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten