Breiwol van Bram

Een smal landweggetje leidt naar de boerderij in Baambrugge waar ik moet zijn: ‘The Knitwit Stable’. Als ik parkeer, zie ik twee vrouwen buiten staan praten. Eén van hen is de vrouw met wie ik een afspraak heb: Reina Ovinge. Ze heet me vriendelijk welkom, vraagt of er straks nog iemand met een microfoon komt (nee, die heb ik zelf bij me), of ik eerst wil zien wat er allemaal is, of ik koffie wil. De koffie wil ik graag en ook even naar de w.c. asjeblieft. Als ik daarvan terugkom is Reina nergens meer te zien.

Ik loop rond in de voormalige stal (hoor ik later), waar in een hoek een winkeltje is met wollen kleding en accessoires. In een andere hoek is een lang aanrecht met een koffiemachine. Er komen twee mannen binnen in werkkleding. Ze groeten vriendelijk en vragen of ik al koffie heb gehad. Ik vertel dat Reina me een cappuccino heeft beloofd, maar nu is verdwenen. Ze lachen: ‘typisch Reina’ en een van hen tapt de cappuccino voor me. Een lekkere schuimige.

Ik vraag waar ze mee bezig zijn en ze vertellen dat ze de angorageiten aan het scheren zijn. Twee keer per jaar moet dat gebeuren. We hebben een gesprek over het scheren en wat daarna met de wol gebeurt. Dan komt Reina binnen, verontschuldigt zich, het is druk vandaag. We zoeken een rustige ruimte voor het interview en ze vertelt over haar bedrijf. Boerderij, breistudio, winkel met een eigen kledingmerk. Wollen kleding die hier van het begin tot het eind geproduceerd wordt.

Na het gesprek gaan we het hele proces langs van de wol. Eerst naar de angorageiten en de merinosschapen. Reina schudt met een bakje voer en de dieren komen om haar heen staan. De geiten hebben lange, losse krullen, de schapen lieve, wollige koppen. Dan gaan we naar een schuur met grote balen wol. Het moet naar Italië om gewassen en gekaard te worden, want in Nederland is geen wol-industrie meer. Het komt terug in de vorm van bollen breiwol.

Met grote breimachines worden daar truien, plaids, mutsen en meer van gemaakt. Met m’n microfoon sta ik met mijn neus overal bovenop en stel er vragen over. Na de lawaaiige breimachines komt een rustige ruimte waar de verschillende gebreide onderdelen aan elkaar worden gezet. En tenslotte  het winkeltje.

Het scheren hebben we even overgeslagen omdat het lunchpauze was, maar we gaan nog even terug naar de schuur waar angorageit Bram geschoren wordt. Het grootste deel van zijn krullen is er al af en hij staat braaf stil met z’n gehoornde kop tussen een metalen hekwerkje. Voorzichtig gaat het brede scheerapparaat langs zijn hals. Nog een klein stukje … en straks gaat z’n vacht naar Italië.

We praten nog even na in de winkel en dan pak ik mijn spullen in. Ik heb het hele verhaal in m’n opname-apparaatje zitten. Nu terug naar huis en er een mooie montage maken. Ik heb er zin in.