Speciebak-vijver

Onze achtertuin grenst aan water. Een sloot, oftewel een vaart. Daarom leek het me toen we hier kwamen wonen een beetje overdreven dat H. in de voortuin een vijver wilde. Natuurlijk kreeg hij toch zijn zin en ik moest al snel toegeven dat hij helemaal gelijk had. Een vijver in de tuin is leuk. En toch weer iets heel anders dan water er lángs.In de vijver bloeien in het voorjaar gele lissen en er omheen staan varens en meer planten die graag in de buurt van water groeien. Boven de vijver zie je in de zomer altijd wel een paar azuur-waterjuffers als metallic-blauwe strepen heen en weer vliegen of ergens op een blad zitten. Regelmatig ploept er een kikker van de vijver-rand het water in als je langsloopt. Ja, een vijver geeft een plek een eigen karakter.

Niet lang geleden bezochten we een kennis met een prachtige tuin. Zeker niet groter dan de onze, maar met veel onverwachte hoekjes en twee mini-boomgaardjes (‘bongerd 1 en bongerd 2’), want deze kennis heeft als hobby het enten van appel- en perenbomen, vooral oude en bijzondere soorten. En een vijver.
Na een enthousiaste rondleiding kregen we wat planten mee die hij teveel had, waaronder watermunt en een kattenstaart: waterminnende planten.

Geïnspireerd door het bezoek, bedacht ik dat er in onze achtertuin nog prima een kleine vijver bij kon: een ongebruikte speciebak die we nog hebben staan. Op een regenloze ochtend graaf ik een gat waar de bak in past. Er gaat een klein laagje stenen in, een bak met twee soorten planten uit de vijver voor en een potje met de watermunt. De kattenstaart mag vlak naast de bak. Het is een flinke klus, maar als het klaar is, kijk ik met grote tevredenheid naar m’n eigen vijvertje.

Nu hebben we een sloot achter de tuin, een grote vijver in de voortuin en een kleintje in de achtertuin. Echt leuk, al dat water. Als het tenminste niet de hele tijd uit de lucht komt vallen.