Boeken kleuren je blik

Ze bestaan nog niet zo lang: dwarsliggers. Het zijn boeken met het formaat van een kleine zakagenda, maar met de inhoud van een volledige roman. De truc is het gebruik van flinterdun papier en de alternatieve indeling van de bladzijden: je leest het boek overdwars, waarbij weinig papier verspild wordt aan marges. Toen ik over deze nieuwe boekvorm las, haalde ik m’n schouders er over op, maar toen ik er een in handen kreeg, was ik meteen om. Wat handig voor in de trein! Of in dit geval: voor in het vliegtuig, want het was een paar weken voor mijn vertrek naar Amerika. Enthousiast sleepte ik H. mee naar het display met dwarsliggers en hij kocht er prompt één voor me: Kind 44, een literaire thriller.

Ik begin te lezen in het vliegtuig. Kind 44 speelt zich af in het Stalinistische Rusland van de vijftiger jaren. Een desolate maatschappij waarin gewone mensen onder erbarmelijke omstandigheden leven. Ik lees over een ouder echtpaar dat gestraft wordt voor een ‘misstap’ van hun zoon. Ze moeten verhuizen naar een kamertje ter grootte van een badkamer, waar ze niet veel meer dan een bed hebben en geen enkele privacy. Hun huisgenoten worden ertoe aangemoedigd het stel zo veel mogelijk te treiteren.
Als ik dezelfde avond in mijn eerste hostel een bed betrek in een zespersoons kamertje, prijs ik me gelukkig met vriendelijke kamergenoten en een kleine tafel met stoel, waaraan ik een blog kan schrijven.
Behalve de dwarsligger heb ik een geleende roman meegenomen die ik al lang eens wilde lezen: De eenzaamheid van de priemgetallen. Tijdens pauzes tussen mijn verkenningstochten door New York lees ik over de twee hoofdpersonen die het zo moeilijk vinden om gewoon te leven en sociale contacten te hebben. Al voel ik me soms een beetje eenzaam zonder reisgenoten, ik bedenk dat ik inmiddels veel mensen heb ontmoet en gesproken en dat het me prima af gaat om gesprekken aan te gaan met allerlei onbekenden.
Ik begin nog aan een derde boek, een thriller van Carl Hiaassen. Hierin komt een wereldvreemde Amerikaan voor die leeft van vers aangereden dieren die hij langs de snelweg vindt. Het is een vreemde gewaarwording om een dag later langs de weg naar Allentown de vele dode dieren te zien liggen, waaronder herten.
Zo kleuren de boeken die ik lees mijn blik op de wereld om me heen. Of is het nou andersom en zou ik de boeken in Nederland met een ander gevoel lezen?