Meerkoet

Toen we elf jaar geleden ons huis kochten, kregen we er en eend bij kado. Een plastic eend die de verbondenheid symboliseerde van ons nieuwe perceel met de natuur. We wonen aan het water. Vandaar. De gemeente was trots op onze nieuwe, waterrijke wijk en belegde bijeenkomsten waarin werd verteld hoe wenselijk het was om de tuinen te laten aansluiten op het natuurleven in het water.
In de jaren dat we hier wonen hebben we ons enthousiast aan die richtlijn gehouden. Een ‘wilde’ tuin, waarin vogels, egels en vlinders zich thuis voelen is precies wat wij leuk vinden.
Op het talud rondom ons bescheiden waterterras passen spontaan opkomende oeverplanten in het plan. In het voorjaar nestelen er eenden, die zodra hun eieren zijn uitgekomen vluchten voor de felle meerkoeten. Díe blijven met hun jongen nog weken in het riet wonen. Hun stuk laten we staan als we later in de zomer de uitbundige groei van het riet inperken.
Kortom: we zijn blij met onze tuin aan het water en onderhouden als brave burgers ons talud volgens de afspraak.
Dachten we.
Maar zaterdag werden we uit deze droom geholpen door het Waterschap. Met een brief genaamd “Last onder bestuursdwang”. We blijken in overtreding te zijn omdat niet voldaan is aan de onderhoudsplicht. Onze overtreding heet nr. 1 en krijgt de aanvullende opmerking: “Niet geschoond”. Een telefoontje leert ons dat schonen volgens het Waterschap betekent dat ALLE begroeiing aan de waterlijn weg moet. Ook de waterlelies, de zwanenbloemen, de dotters, jonge wilgen en de rietpol van de meerkoeten.
Binnen twee weken dienen we deze moord op het ecosysteem uit te voeren en anders zal het waterschap het zelf doen. Op onze kosten!
Hadden wij dit moeten weten??
Jawel, zegt het Waterschap. In de huis- aan huisbladen is de schouw (de inspectie dus) aangekondigd. Oh ja…
En op de vraag waar onze meerkoet dan naar toe moet, volgt een bijna hoorbaar schouderophalen. “Dat weet ik ook niet”.
“Waterschap Rivierenland vindt het belangrijk om met bewoners te overleggen”, lezen we op bladzijde 4 van de brief. Wat volgens hen de definitie van overleggen is, vragen we maar niet. We bladeren terug naar bladzijde 1, waar uitgelegd wordt hoe je een bezwaarschrift moet opstellen. Watervogels, we doen ons best.